шата́н, ‑а, м.

Разм. Сатана, д’ябал. Шатан запрэжан дзікі, голы І круціць чорныя віры. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

uncivilized, BrE -ised [ʌnˈsɪvəlaɪzd] adj.

1. нецывілізава́ны, дзі́кі, ва́рварскі

2. гру́бы, некульту́рны (пра чалавека)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

буцэфа́л, ‑а, м.

Дзікі конь, які, паводле падання, быў уціхаміраны Аляксандрам Македонскім і доўга яму служыў.

[Грэч. Bukephalos — клічка дзікага каня.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казяро́г, ‑а, м.

1. Дзікі горны казёл з вялікімі рагамі.

2. Адно з 12 сузор’яў задыяка.

[Пераклад з лац. capricornus — літаральна «рог казы».]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарпа́н, ‑а, м.

Дзікі конь, які вадзіўся ў Еўропе і быў вынішчаны ў канцы 19 ст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́дратаваць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Разм. Вытаптаць. [Сцежку] выдратавалі дзікі; засталіся на тарфянішчы і капыты лася. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

першабы́тны, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да найстаражытнейшага перыяду гісторыі чалавецтва.

П. чалавек.

2. перан. Які захоўвае першапачатковы стан.

Першабытная прырода (некранутая).

3. перан. Дзікі, некультурны, адсталы.

Першабытныя норавы.

|| наз. першабы́тнасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Stínkwut

f - груб. дзі́кі шал, страшэ́нная раз’ю́шанасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

dziki

1. дзікі;

~e koni — дзікія коні;

dziki bez — бузіна;

2. разм. дзікі; страшны;

dziki wzrok — дзікі позірк;

dziki wybryk — дзікі ўчынак;

dziki hałas — дзікі крык;

3. незаконны, нелегальны;

dziki strajk — дзікая забастоўка (без узгаднення, неафіцыйная);

dziki lokator — незаконны жылец;

4. разм. дзікун, дзікі чалавек;

dzicy napadli na osadę kolonizatorów — дзікуны напалі на паселішча каланізатараў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

untamed

[,ʌnˈteɪmd]

adj.

1) непрыру́чаны, дзі́кі

2) неўтаймава́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)