zersétzen

vt расклада́ць, дзялі́ць на ча́сткі; перан. дэзарганізо́ўваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

share and share alike

дзялі́ць паро́ўну; дзялі́цца паро́ўну

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dwoić

незак.

1. падвойваць;

2. дваіць; дзяліць на дзве часткі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Перабі́ўка ’тонкая перагародка ў жылым памяшканні’ (Жд. 1). Паводле Чэкмана (Baltistica 8 (2), 149), адлюстроўвае ўплыў літ. pérmušti ’перагарадзіць’ (< mùšti ’біць, дзяліць’), што няпэўна. Параўн. перабойка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Надзе́льны ’вясельны’ (светлаг., Мат. Гом.), рус. надельный ’падораны для вянчання’. Да надзяляць (гл. дзяліць), параўн. ілюстрацыю да слова: Як дораць маладым на вяселле, тады надзельныя песні пяюць (там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

serialize

[ˈsɪriəlaɪz]

v.t.

1) выдава́ць ча́сткамі

2) дзялі́ць на ча́сткі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

áufteilen

vt дзялі́ць, раздзяля́ць, падзяля́ць

die Árbeit ~ — размярко́ўваць пра́цу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дэламіна́цыя

(ад лац. delaminare = дзяліць на слаі)

адзін з шляхоў утварэння гаструлы, пры якім клеткі зародка дзеляцца ў напрамку, паралельным яго паверхні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

паднашэ́нне, ‑я, н.

Паднесеная рэч, падарунак. Паставілі [званары] карабы ў двары на ганку, і дзяк, як заўсёды, пачаў дзяліць паднашэнні. Лупсякоў. З кожным днём Радзішэўскі заўважаў, што ўсё менш і менш людзей наведвае «храм божы», змяншаюцца дары і паднашэнні. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

subdivide

[,sʌbdɪˈvaɪd]

v.t.

1) разьдзяля́ць, дзялі́ць

2) падзяля́ць (зямлю́ на пляцы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)