stuletni

стогадовы;

stuletni dąb — стогадовы дуб;

stuletni starzec — стогадовы дзед

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дзе́дка, ‑і, м.

Памянш.-ласк. да дзед ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

доўгабаро́ды, ‑ая, ‑ае.

З доўгай барадой. Доўгабароды дзед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свете́ц обл., уст.

1. (подвешенный прибор для освещения) лу́чнік, -ка́ м.;

2. (подставка для лучины) дзед, род. дзе́да м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

свети́льня ж.

1. см. свети́льник​ 1;

2. (фитиль) кнот, род. кно́та м.;

3. обл. (светец) дзед, род. дзе́да м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ancestor

[ˈænsestər]

n.

1) пра́шчур -а, праро́дзіч -а, про́дак -ка, дзед -а m.

2) папярэ́днік -а m.

3) Law спадкада́ўца m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

сканфу́зіцца, ‑фужуся, ‑фузішся, ‑фузіцца; зак.

Адчуць няёмкасць, засаромецца, збянтэжыцца. [Міколка:] — А, здаецца ж, не малы ты ўжо, дзед, і трэба ж так... — То ж гэта не сляза, унуча, гэта радасць... — сканфузіўся дзед. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хво́ры, -ая, -ае.

1. Які хварэе на якую-н. хваробу.

Х. дзед.

Хворае дзіця.

2. Пашкоджаны хваробай (пра цела і яго часткі).

Хворае сэрца.

Хворыя ногі.

3. Які сведчыць аб хваравітым стане, аб хваробе.

Х. выгляд.

4. Ненатуральны, празмерны, ненармальны.

Хворае ўяўленне.

5. у знач. наз. хво́ры, -ага, м., хво́рая, -ай, ж., мн. хво́рыя, -ых. Чалавек, які хварэе (у 1 знач.).

Прыём хворых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вы́верты, ‑аў; адз. выверт, ‑у, М ‑рце, м.

Разм. Тое, што і выкрутасы. Дзед на вяселлі не мог нагуляцца, з выкрутам, з вывертам пайшоў дзед валь[с]а. Зарыцкі. [Пралыгін:] Адам Іванавіч, кажы... Без вывертаў, а проста. Клімковіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

белабаро́ды, ‑ая, ‑ае.

З белай барадой. Ходзіць дзед белабароды Полем, лесам, пералескам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)