erríngen

* vt дасяга́ць (у барацьбе); дамага́цца

den Sieg ~ — атрыма́ць перамо́гу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

erstrében

vt дамага́цца, дабіва́цца (чаго-н.), імкну́цца (да чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

erzwíngen

* vt

1) вымуша́ць, змуша́ць, дамага́цца сі́лай

2) вайск. фарсі́раваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Правава́цца ’судзіцца, мець цяжбу’ (Нас.; віл., Сл. ПЗБ), ’спрачацца, сварыцца’ (Сл. ПЗБ, Сцяшк. Сл.), ’апраўдвацца’ (Шат.), правува́ты ’крыўдзіцца’ (Сл. Брэс.), ст.-бел. правоватися ’кіравацца прававымі нормамі, судзіць па закону’ (Ст.-бел. лексікон). Да пра́ва (гл.); першапачаткова ’дамагацца права’. Сюды ж прасова́ць ’кіраваць’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ро́спач, ‑ы, ж.

Стан, пачуццё крайняй безнадзейнасці, упадку духу, выкліканы якім‑н. няшчасцем, непрыемнасцю і пад. Ніколі не трэба кідацца ў роспач, а цярпліва і настойліва дамагацца свайго. Асіпенка. [Пятро:] — Рыба сплыла... Увесь улоў. Вось я і крычу ад роспачы! Ваданосаў. — Трэцяя брыгада нашу жняярку забрала! — з роспаччу крыкнула Вольга. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

contest​2 [kənˈtest] v.

1. змага́цца (за што-н.), спабо́рнічаць; дабіва́цца, дамага́цца (чаго-н.); канкуры́раваць (на выбарах)

2. абвярга́ць, аспрэ́чваць;

contest smb.’s decision аспрэ́чваць чыё-н. рашэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

strében

vi (nach D) імкну́цца (да чаго-н.), дамага́цца (чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

compel

[kəmˈpel]

v.t.(-ll-)

1) змуша́ць, прымуша́ць, вымуша́ць

2) дабіва́цца; дамага́цца

3) зганя́ць (у грамаду́, да ку́чы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вербава́ць

(польск. werbować, ад ням. werben = шукаць, дамагацца)

набіраць, наймаць на работу, прыцягваць у якую-н. арганізацыю, да якой-н. справы (напр. в. рабочую сілу).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

прэтэнцыёзны

(фр. prétentieux = патрабавальны, ад лац. praetendere = дамагацца)

1) надуманы, манерны (напр. п-ая архітэктура);

2) які прэтэндуе на значнасць, арыгінальнасць (напр. п-ыя паводзіны).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)