інсекве́нтны

(ад ін- + лац. sequens, -ntis = наступны);

і-ая даліна — рачная даліна, напрамак якой амаль не залежыць ад тэктанічнай структуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Ферганская катлавіна, гл. Ферганская даліна

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

błonie

н. луг, паша; абалонь; прырэчная даліна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рэсекве́нтны

(ад рэ- + лац. sequens, -ntis = наступны);

р-ая даліна — даліна прытока другога парадку кансеквентнай ракі, якая цячэ ў бок, што адпавядае падзенню пластоў горных парод.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Gebírgstal

n -(e)s, -täler го́рная далі́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Hóchtal

n -(e)s, -täler высакаго́рная далі́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

калдыба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Абл. Ісці кульгаючы, кандыбаць. — З параненай нагой да партызанаў у Налібоцкую пушчу калдыбаў [чалавек]. Бажко. Ззаду за Андрэем, калдыбаў уроскідку Юрка Даліна. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трог

(ням. Trog = літар. ночвы)

горная даліна карытападобнай формы, апрацаваная ледніком.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

уро́скідку, прысл.

Разм.

1. Раскідаючы ногі. Ззаду за Андрэем калдыбаў уроскідку Юрка Даліна. Пташнікаў.

2. Паасобку, раскідана. Бярвенне ляжала ўроскідку. □ Неўзабаве паказаліся між дрэў уроскідку белыя камяніцы. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Го́шча ’густа зарослая лесам даліна’. Гл. га́шча.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)