во́крык, ‑у, м.

Рэзкі гучны вокліч з загадам, папярэджаннем, пагрозай каму‑н. Дзядзька Марцін спыніў Юзіка.. сярдзітым вокрыкам: — Што ты хвошчаш пугаю карову? Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зы́чны

1. (гучны) laut, klángvoll;

зы́чны го́лас kräftige [schállende] Stímme;

2. лінгв (гук) Konsonánt m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

загука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць гукаць. // Падаць гучны голас; гукнуць. І вось Міхась, як яго хто падбіў, узяў і загукаў на ўвесь лес. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

soniferous

[səˈnɪfərəs]

adj.

1) які́ перадае́ або́ вытвара́е гук

2) гу́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

głośny

głośn|y

1. які вымаўляецца ўслых;

2. гучны; моцны; голасны;

~y śmiech — гучны смех;

3. гучны; вядомы; нашумелы;

~a aktorka — вядомая артыстка;

~a sprawa — гучная справа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Рагту́н, рягту́н, рігату́н ’частка ракі, якая не замярзае (на стаячай азярыне’ (клім., ЛА, 2). Да рагата́ць (гл.), рэ́гты ’гучны смех’, рэ́хтаць ’іржаць’ і пад. (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

brassy

[ˈbræsi]

adj.

1) ме́дны, масяжо́вы

2) Figur. гу́чны й рэ́зкі

a brassy voice — рэ́зкі, гу́чны го́лас

3) informal бессаро́мны, наха́бны

a brassy manner — бессаро́мныя, раьвя́зныя мане́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вакалігра́ма

(ад лац. vocalis = гучны + -грама)

графічны паказ амплітудна-частотна-часавых характарыстык гуку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вакалі́зм

(ад лац. vocalis = гучны)

сістэма галосных гукаў якой-н. мовы (параўн. кансанантызм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Schwapp

m -s, -e гу́чны ўдар, пляска́ч, во́плескі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)