1. Утварыць працяжны, нізкі гук, гул. Ды каманда: «Станавіся!» — Прагула, як гром.Астрэйка./ Пра гудкі паравоза, машыны і пад. Недзе недалёка прарэзліва прагуў паравоз.Кавалёў.
2. Праляцець, прайсці з гудзеннем. Недзе ў баку прагулі самалёты — іх не відаць было за хмаркамі, што ўсплывалі на паўдні, але гул аддаляўся ў напрамку фронту.Хадкевіч.
3.Гусці некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
roar2[rɔ:]v.
1. раўці́; ры́каць;
We heard a lion roar. Мы чулі, як рыкаў леў.
2.гусці́, гудзе́ць; груката́ць, шуме́ць;
A truck roared past. Міма прагрукатаў грузавік.
3. крыча́ць, лямантава́ць;
roar with pain зараўці́ ад бо́лю;
roar with laughter рагата́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
brúmmen
vi
1) бурката́ць; гусці́
mir brummt der Kopf — у мяне́ галава́ трашчы́ць
2) мармыта́ць
3) разм. сядзе́ць пад а́рыштам
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
huczeć
hucz|eć
незак.гусці, шумець;
w piecyku wesoło ~y ogień — у печы весела гудзе агонь;
w głowie ~y — у галаве шуміць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Бунава́ць сварыцца, лаяцца, шумець’ (Шат.), ’сварыцца’ (Жд.), ’гаварыць з самім сабой’ (Бір. Дзярж.). Параўн. рус.буне́ть, буни́ть ’гусці’, укр.буні́ти ’тс’, серб.-харв.бу̏нити ’шумець, балбатаць; падбухторваць’, балг.бу́ня ’падбухторваю’ і да т. п. Бернекер (101) лічыць, што ўсё гэта гукапераймальныя словы, якія не маюць непасрэдных паралеляў у іншых мовах; так і Фасмер, 1, 241; Рудніцкі, 1, 255–256. Балг. словы БЕР (1, 90) адносіць да *bujati, што вельмі няпэўна (Рудніцкі, там жа). Параўн. бонова́ты. Гл. Краўчук, БЛ, 1975, 7, 67.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вы́зукаваць ’да тонкасцей вывучыць чые-небудзь уласцівасці’ (Гарэц.). Сюды ж, відавочна, вызюка́ць ’вызываць’ і вызю́кацца ’адклікнуцца, прагаварыцца’ (Нас.). Рус.дыял.зук ’гук’, вы́зукать ’вычарпаць’, чэш.дыял.zukať ’удараць, стукаць’, zugať ’прагна есці або піць’, серб.-харв.зу̀кати, зу̑кам ’гусці; шапнуць, кінуць слова’, балг.зу́квам ’крычаць на ўсё горла’. Гукапераймальнае. З іншай ступенню чаргавання гл. зык, зыкаць (Фасмер, 2, 108 і наст., Махэк₂, 719; БЕР, 656). Развіццё семантыкі можна высветліць праз магчымае існаванне прамежкавага значэння ’вывучаць чые-небудзь уласцівасці, распытваючы пра іх’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Жужэ́ць ’гусці’ (Сл. паўн.-зах.). Рус.жужжа́ть, балг.жужа ’тс’. Параўн. славен.žučati. Паводле Шанскага (1, Д, Е, Ж, 297), жужжать < жузг‑ (як дребезг‑и) ад гукапераймальнага жу‑ < *geu‑) + ‑ати. Але гэта не тлумачыць пераходу зг > жж. Фасмер (2, 64) тлумачыў жж як экспрэсіўнае. Пераход zg > zž > žž > ž тлумачыцца праз суфікс *‑ě‑ti; магчыма, ён адлюстроўваецца ў бел.дыял. форме на ‑эць. Улічваючы балг. форму, відаць, прасл.Міклашыч, 412. Параўн. жузнець. Параўн. рус.дыял. назвы насякомых жузг, жужг, жужга (СРНГ).