безде́льник

1. разг. гульта́й, -тая́ м., ло́дар, -ра м.;

2. бран. нядба́йнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сібары́т

(гр. sybarites = жыхар старажытнагрэчаскай калоніі Сібарыс)

распешчаны, раздураны раскошаю чалавек, багаты спешчаны гультай.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

idler

[ˈaɪdlər]

n.

гульта́й -я́ m., гульта́йка f.; абібо́к -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

lazybones

[ˈleɪziboʊnz]

n., informal

вялі́кі гульта́й -я́ m., лайда́к -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Fáulpelz

m -es, -e разм. гульта́й, абібо́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Táugenichts

m - i -es, -e гульта́й, абібо́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

лоботря́с бран. ві́сус, -са м.; (бездельник) абібо́к, -ка м., ло́дар, -ра м., гульта́й, -тая́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нязгрэ́ба, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ай (‑аю), ж.

Абл. Няспрытны, няўмелы, нязграбны чалавек. [Ляснічы:] — Мне чалавек там добры трэба, А не гультай які, нязгрэба. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагу́льшчык, ‑а, м.

Той, хто не выходзіць на работу без уважлівай прычыны, хто робіць прагулы. — Бо гультай або, вазьмі, прагульшчык .. наровіць толькі на чужым пажывіцца, а сам карысці не дае. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dawdler

[ˈdɔdlər]

n.

гульта́й -я́ m., гульта́йка f.; мару́да -ы m. & f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)