Кружану́цьгруба вылаяцца’, ’голасна заспяваць хорам’ (Бяльк.). Да кругі (гл.). Семантычны пераход: ’круг’ > ’хор’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рамза́цьгруба смяяцца, іржаць’ (Мат. Гом.), рэмза́ці ’надакучваць размовай’ (івац., Жыв. сл.). Гл. рэ́мзаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адгы́ркнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Разм. Груба, рэзка, злосна адказаць на якое‑н. пытанне, заўвагу. — Папомніш ты, хамуйла! — ціхенька адгыркнуўся Махлярчык... Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

niesmacznie

1. нясмачна;

2. груба; непрыстойна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

макралі́ты

(ад макра- + -літ)

масіўныя, груба апрацаваныя каменныя прылады (сякеры, кіркі, долаты), якія ўжываліся ў неаліце (параўн. мікраліты).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

де́рзко нареч.

1. дзёрзка; гру́ба, па-грубія́нску;

2. дзёрзка; адва́жна, сме́ла; см. де́рзкий.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хамі́ць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; незак.

Разм. Паводзіць сябе груба і бесцырымонна. На ўроках.. [вучань] смяецца гучна. Хаміць настаўнікам сваім і не выконвае задання. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

unkindly

[ʌnˈkaɪndli]

1.

adj.

злы, ліхі́; неспага́длівы; неспрыя́льны

2.

adv.

няве́тла, рэ́зка; гру́ба

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

га́ркаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра сабаку: злосна гаўкаць, брахаць.

2. перан., што і без дап. Моцна і груба крычаць на каго-н. (разм.).

|| аднакр. га́ркнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. га́рканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

rudely [ˈru:dli] adv.

1. абра́зліва, наха́бна, гру́ба

2. мо́цна; рэ́зка, рапто́ўна;

I was rudely interrupted. Мяне рэзка перабілі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)