гру́ба

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
гру́ба грубе́й найгрубе́й

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гру́ба

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гру́ба гру́бы
Р. гру́бы гру́б
Д. гру́бе гру́бам
В. гру́бу гру́бы
Т. гру́бай
гру́баю		 гру́бамі
М. гру́бе гру́бах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гру́ба I нареч. гру́бо; см. гру́бы

гру́ба II нареч. пло́тно; то́лстым пласто́м, сло́ем; (больши́ми) ломтя́ми, куска́ми;

г. слаць — пло́тно (то́лстым пласто́м, сло́ем) стлать;

г. рэ́заць — (больши́ми) ломтя́ми (куска́ми) ре́зать; см. грубы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гру́ба, ‑ы, ж.

Абл. Грубка. Сяджу ў пакоі каля цёплай грубы. Караткевіч. У зачыненай грубе датлявае крамяны жар. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гру́ба прысл;

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гру́бо нареч., прям., перен. гру́ба;

гру́бо говоря́ гру́ба ка́жучы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аляпава́ты, -ая, -ае.

Няўмела, безгустоўна, груба зроблены.

А. малюнак.

|| наз. аляпава́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

grossly [ˈgrəʊsli] adv. гру́ба; празме́рна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

хуліга́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак.

Груба парушаць грамадскі парадак, займацца хуліганствам.

|| зак. нахуліга́ніць, -ню, -ніш, -ніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аляпова́то нареч. аляпава́та, безгусто́ўна; нязгра́бна, гру́ба;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)