шалфе́й, -ю, м.

Травяністая расліна сямейства губакветных з пахучымі кветкамі, адзін з відаў якой выкарыстоўваецца ў медыцыне для лекавых настояў, а таксама сам настой.

Паласкаць горла шалфеем.

|| прым. шалфе́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́харкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Харкаючы, выдаліць з горла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

inflamed [ɪnˈfleɪmd] adj. запалёны (пра частку цела);

an inflamed eye/throat запалёнае во́ка/го́рла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сці́снуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты; зак.

1. Ціскам зменшыць аб’ём чаго-н., шчыльна злучыць што-н.

С. пружыну.

2. каго-што. Моцна ахапіць каго-, што-н.; здушыць.

С. у абдымках.

С. у чарзе.

3. Здушыць, сцясніць (горла, грудзі).

Спазмы сціснулі горла.

4. перан. Выклікаць адчуванне болю, цяжару (на душы, у сэрцы).

Боль сціснуў сэрца.

5. што. Шчыльна злучыўшы, прыціснуць адно да аднаго.

С. зубы.

|| незак. сціска́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. сціска́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адка́шляць, -яю, -яеш, -яе; зак., што.

Кашляючы, выплюнуць; кашлем выдаліць што-н., што трапіла ў горла.

А. макроту.

|| незак. адка́шліваць, -аю, -аеш, -ае

|| аднакр. адкашляну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

удушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны; зак.

1. каго (што). Павесіць (разм.).

2. каго (што). Забіць, сціснуўшы горла, задушыць (разм.).

3. перан., каго-што. Задушыць, знішчыць.

Свабоды не ў.

|| наз. удушэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wniebogłosy

перан. на ўсё горла;

wrzeszczy wniebogłosy — крычыць на ўсё горла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́харкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак. і аднакр., што.

Разм. Харкнуўшы, выдаліць з горла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

краваха́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Харкаць кроўю пры захворванні лёгкіх, горла і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паласа́цік, ‑а, м.

Род буйных кітоў з падоўжнымі складкамі на скуры горла і жывата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)