памяранец,

горкі апельсін, кветкавая расліна.

т. 12, с. 37

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Áchterbahn

f -, -en ру́скія го́ркі (атракцыён)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

альпіна́рый, ‑я, м.

Участак саду або парку ў выглядзе штучнай камяністай горкі, засаджанай высакагорнай (альпійскай) расліннасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарчы́ць, ‑чыць; незак.

Аддаваць гаркатой, мець горкі прысмак. Смага бесперапынна мучыла, прыкра гарчыла ў роце. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праго́ркнуць, ‑не; пр. прагорк, ‑ла; зак.

Сапсавацца і атрымаць непрыемны пах і горкі смак. Масла прагоркла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

brutal [ˈbru:tl] adj.

1. жо́рсткі, зве́рскі; брута́льны

2. жо́рсткі; го́ркі;

the brutal truth го́ркая пра́ўда

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прыма́цкі, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і прымачы. Жаніўся — хлеб горкі прымацкі, Ссівеў, а свайго і не еў. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Sáufbold

m -s, -e го́ркі п’я́ніца, п’янто́с

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пікры́навы

(ад гр. pikros = горкі);

п-ая кіслата — тое, што і трынітрафенол.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пікры́т

(ад гр. pikros = горкі)

горная парода, складзеная з алівіну і клінапіраксену.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)