◎ Пі́зі, пізікі, піткі ’слёзы’, nici (пусксщъ) нюні (распускаць)’, пізі пускатэ ’плакаць’, пізя, пізяло, пьгзя ’плаксун’ (драг., Нар. лекс.; Сл. Брэс.; ТС). Магчыма, звязана з укр. гуц. пізьма ’гнеў’. Відаць, гукапераймальнае, гл. пызі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

апа́ла, ‑ы, ж.

У дапятроўскай Расіі — гнеў, няміласць цара да баярына, вяльможы, які ў чым‑н. правінаваціўся; кара, якая накладалася на такога вяльможу. // перан. Няміласць, непрыхільнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сярдзі́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць сярдзітага; гнеў, злосць. Зноў [Лявон] пасыпаў люльку, а потым словы паліліся адно за другім раўчуком ціхім, часам у словах чулася скарга, сярдзітасць. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўшэ́пт, ‑у, М ‑пце, м.

Нягучная гаворка, амаль шэпт. Хутка начальніцкі гнеў улёгся, і тады пачуўся паўшэпт дзядзькі Косці: — Заўтра чакаецца налёт савецкай авіяцыі на вузел... Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уме́рить сов. зме́ншыць; (сдержать) стрыма́ць, сці́шыць; (укротить) утаймава́ць;

уме́рить тре́бования зме́ншыць патрабава́нні;

уме́рить гнев стрыма́ць гнеў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змякчы́цца, -чу́ся, -чы́шся, -чы́цца; -чы́мся, -чыце́ся, -ча́цца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць больш мяккім, эластычным.

Скура змякчылася.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.) перан. Аслабець, зменшыцца.

Боль змякчыўся.

Гнеў змякчыўся.

3. перан. Стаць менш суровым.

Бацька змякчыўся.

Сэрца змякчылася.

|| незак. змякча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. змякчэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ungovernable [ʌnˈgʌvənəbl] adj. fml не паслухмя́ны; неўтаймава́ны;

fly into an ungover nab le rage нястры́мана разгне́вацца, раз’ю́шыцца, упа́сці ў гнеў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Zorn

m -(e)s гнеў, лю́тасць, злосць, раз’ю́шанасць

séinen ~ an j-m áuslassen* — сарва́ць свой гнеў на кім-н.

in ~ geráten* — раззлава́цца, разлютава́цца, раз’ю́шыцца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

outrage​1 [ˈaʊtreɪdʒ] n.

1. абурэ́нне, гнеў, пачуццё знява́гі

2. парушэ́нне зако́на/прысто́йнасці; ганьбава́нне;

an outrage against humanity злачы́нства су́праць чалаве́цтва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

задзе́ць, ‑дзену, ‑дзенеш, ‑дзене; заг. задзень; зак., каго-што.

Разм. Палажыць, засунуць куды‑н. так, што цяжка знайсці; дзець, падзець. А бацька сек, пытаў скрозь гнеў: — Куды «начаткі», гад, задзеў? Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)