ваўкала́к, ‑а,
Паводле паданняў — чалавек (часам мярцвяк), здольны абарочвацца ў воўка; пярэварацень.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ваўкала́к, ‑а,
Паводле паданняў — чалавек (часам мярцвяк), здольны абарочвацца ў воўка; пярэварацень.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
squarely
look squarely in the face
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
утаро́піцца
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Выгля́ды ’перадвясельны звычай, калі засватаная дзяўчына прыязджае
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лядзе́ць ’
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
empórblicken
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
voráusschauen
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
heráusschauen
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
heráussehen
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
зретьII
1. (видеть) ба́чыць;
2. (смотреть)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)