глі́ністы гли́нистый;

~тая гле́ба — гли́нистая по́чва;

г. ко́лер — гли́нистый цвет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паспе́ць¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; зак.

1. гл. спець².

2. Стаць гатовым, прыгатаваным (разм.).

Снеданне паспела (зварылася). Глеба паспела (стала прыгоднай для чаго-н.).

|| незак. паспява́ць, -а́е (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

алювія́льны, ‑ая, ‑ае.

Які ўтварыўся з наносаў рэк у рачных далінах. Алювіяльная глеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мерзлата́, ‑ы, ДМ ‑лаце, ж.

Прамёрзлая глеба; прамёрзлы стан глебы. Вечная мёрзлага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саланча́к, ‑у, м.

Глеба, насычаная солямі. Гарачы саланчак апякаў падэшвы босых ног. Беразняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радзі́ць, раджу́, ро́дзіш, ро́дзіць; зак. і незак.

1. каго-што. Тое, што і нарадзіць (нараджаць).

2. незак. Даваць ураджай, плады (аб глебе, раслінах).

Глеба родзіць добра.

Надта родзяць буракі.

|| незак. таксама раджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́смагнуць, ‑не; пр. высмаг, ‑гла; зак.

Страціць вялікую колькасць вільгаці, вады (ад гарачыні). Высмагла глеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жаўтазём, ‑у, м.

Лёгкая гліністая глеба светла-жоўтага колеру, якая сустракаецца ў зоне субтропікаў; лёс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нечарназёмны, ‑ая, ‑ае.

Бедны чарназёмам. Нечарназёмная глеба. // Размешчаны ў раёнах, бедных на чарназём. Нечарназёмная вобласць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салане́ц, ‑нцу, м.

1. Глеба, насычаная солямі натрыю.

2. Возера ці крыніца з салёнай вадой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)