апу́шына, ‑ы, ж.

Дошка каля краю даху, страхі. І тануць асверы, пярэплаты, Рогі апушын За пылам дарожным, За шэрым пакатам гары. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наско́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Скаціць адкуль‑н. або куды‑н. у вялікай колькасці. Наскочваць камення з гары. Наскочваць кучу бярвення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пікіро́ўшчык, ‑а, м.

Разм. Пікіруючы бамбардзіроўшчык. Над астраўком з’явілася каля двух дзесяткаў нашых пікіроўшчыкаў, якія кідаліся з гары на нябачныя адсюль цэлі. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мар’яна ў песні: «Ой, на моры, на марʼяні, на востраві, на кургані, — там бывала старына» (рэч., Доўн.-Зап., Св.), мар’янка ’невялічкі астравок’ (мазыр., Яшк.). Параўн. рус. іркуцк. моря́на (схіл камяністай высокай гары, якая парасла лесам’, ’месца на гары, якое поўнасцю зарасло лесам’. Няясна. Магчыма, лексема ўтварылася з уласнай назвы пэўнага вострава.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

подо́шва в разн. знач. падэ́шва, -вы ж.;

подо́шва ре́льса падэ́шва рэ́йкі;

подо́шва горы́ падэ́шва гары́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

маку́шка ж разм

1. Wípfel m -s, - (дрэва); Gípfel m -s, - (гары);

2. гл макаўка 2

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

hollow​3 [ˈhɒləʊ] v. (out) выдзёўбваць, выко́пваць;

The cave was hollowed out of the hillside. Пячору зрабілі ў схіле гары.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hináb

adv уні́з, адсю́ль уні́з

den Berg ~ — уні́з з гары́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

stok, ~u

м. скат;

łagodne ~i góry — пакатыя адхоны гары

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дамяша́цца, ‑аецца; зак.

Дабавіцца, далучыцца да чаго‑н. Да смольнага настою сухое ігліцы дамяшаўся пах бензінавай гары. Беразняк. Да вінтовачных стрэлаў дамяшаліся аўтаматныя чэргі. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)