Verbum

хол, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вялікае памяшканне ў грамадскіх будынках (гасцініцах, тэатрах і пад.) для адпачынку, чакання.

прасто́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Свабоднае, вялікае месца, абшар.

Стэпавы п.

2. Свабода, раздолле.

Дзецям тут п.

про́цьма, -ы, ж.

1. Бездань, прорва (у 1 знач.; уст.).

2. перан., каго-чаго. Вялікае мноства, безліч.

П. народу.

майстэ́рства, -а, н.

1. Прафесійны занятак; рамяство.

Вучыць майстэрству.

2. Вялікае ўменне, мастацтва ў якой-н. галіне.

Педагагічнае м.

пішча́ль, -і, мн. -і, -ей, ж.

Старадаўняя пушка ці вялікае цяжкае ружжо, якое зараджалася цераз ствол.

|| прым. пішча́льны, -ая, -ае.

стані́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

Вялікае казацкае паселішча на Доне, Кубані і ў некаторых іншых рэгіёнах.

|| прым. стані́чны, -ая, -ае.

гама́рня і гамэ́рня, -і, ж. (разм.).

1. Шматгалосы крык, бязладная размова.

І слова не разабраць у такой гамэрні.

2. Вялікае няўтульнае памяшканне.

плед, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Вялікае пакрывала са шчыльнай шарсцяной і інш., звычайна клятчастай, тканіны, з бахрамой.

Захутацца ў п.

тараба́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак. (разм.).

1. што. Несці што-н. цяжкае, вялікае, грувасткае.

2. Моцна стукаць, грукаць, утвараючы шум.

Т. у дзверы.