выправля́ть​I несов.

1. (выпрямлять) выпро́стваць, (выравнивать) выраўно́ўваць;

2. (бритву и т. п.) пра́віць, вастры́ць;

3. (исправлять) выпраўля́ць; см. вы́править​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

right​3 [raɪt] v.

1. выпраўля́ць; аднаўля́ць справядлі́васць;

right the oppressed абараня́ць правы́ прыгне́чаных;

That is a fault that will right itself. Гэта выправіцца само сабой.

2. выпро́стваць; выраўно́ўваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

переправля́ть несов.

1. (кого, что, через что) перапра́ўляць; (перевозить) пераво́зіць; (переводить) пераво́дзіць;

переправля́ть письмо́ адреса́ту перапра́ўляць ліст адраса́ту;

переправля́ть путеше́ственников че́рез го́ры перапра́ўляць (пераво́зіць, пераво́дзіць) падаро́жнікаў це́раз го́ры;

2. (отправлять, пересылать) перапра́ўляць;

3. (исправлять что-л. или всё, многое) папраўля́ць, выпраўля́ць, перапра́ўляць;

переправля́ть напи́санное папраўля́ць (выпраўля́ць, перапра́ўляць) напі́санае;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпра́ва, ‑ы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. выпраўляць ​2 — выправіць ​2 (у 1, 3 знач.).

2. Экспедыцыя, экскурсія, паход і пад. Падводы здаліся нам патрэбныя, калі мы складалі план выправы. Карпюк.

3. Абл. Рэчы, якія рыхтуюцца для таго, хто ідзе (едзе) у дарогу. // Пасаг у выглядзе хатніх рэчаў. Дасць маці выправу: падушку Ды кубел стары з палатном. Купала.

4. Тое, што і выпраўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паляпшаць, правіць, папраўляць, выпраўляць, удасканальваць, рацыяналізаваць; шліфаваць (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Пра́віць 1 ’маючы ўладу ў сваіх руках, кіраваць чым-небудзь’, ’адпраўляць імшу’ (ТСБМ, Мік.), ’кіраваць (лейцамі)’ (Сл. рэг. лекс.), ’выконваць, рабіць’: правіць гаспадарку (Байк. і Некр.), ’рамантаваць, папраўляць (недахопы, памылкі)’ (ашм., Стан.; Гарэц.). Рус. пра́вить ’кіраваць; выпраўляць; адпраўляць царкоўную службу’, укр. правити ’рабіць, выконваць, выпраўляць; адпраўляць царкоўную службу’, ст.-рус. правити ’кіраваць; выконваць; адпраўляць (імшу)’, польск. prawić ’адпраўляць (імшу)’, серб.-харв. пра̀вити ’рабіць; ствараць’, балг. пра́вя ’рабіць’, макед. прави. Прасл. *praviti < pravъ (гл. правы) (Махэк₂, 481).

Пра́віць 2 ’гаварыць’ (Шат.; воран., астрав., віл., беласт., драг., Сл. ПЗБ, Сл. Брэс.; паст., ДАБМ, камент., 916), ’сцвярджаць, паўтараць адно і тое ж’ (ашм., Стан.). Польск. prawić ’тс’; у гэтым значэнні дзеяслоў вядомы яшчэ ў чэш. (praviti), славац. (vypávať, rozprávať) і славен. (praviti). Брукнер (435) выводзіць з правіць 1, але Махэк₂ (481) аддзяляе яго ад правіць 1, таму што не бачыць семантычнай сувязі паміж імі і параўновае з хец. palvāi ’тс’. Няпэўна. Хутчэй за ўсё. ад *pravъ (гл. правы ў другасным значэнні ’які мае рацыю; правільны’), параўн. сваё правіць ’даводзіць сваю рацыю’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

béssern

1.

vt паляпша́ць, выпраўля́ць

2.

(sich) паляпша́цца, папраўля́цца

die Kúrse ~ sich — (біржавы́) курс павыша́ецца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

rectify

[ˈrektɪfaɪ]

v.t. -fied, -fying

1) выпраўля́ць

We are trying to rectify the situation — Мы спрабу́ем вы́правіць сытуа́цыю

2) Electr. выпро́стваць

3) Chem. ачышча́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

mend​2 [mend] v.

1. BrE рамантава́ць, пра́віць

2. зашыва́ць дзі́рку (на адзенні); цырава́ць

3. BrE, dated папраўля́цца, ачу́ньваць (пасля хваробы)

4. канча́ць сва́рку, выпраўля́ць сітуа́цыю

♦

mend (one’s) fences стара́цца паміры́цца, пале́пшыць адно́сіны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рэдагава́ць

(польск. redagować, ад лац. redigere = парадкаваць)

1) выпраўляць, апрацоўваць змест і форму якога-н. тэксту пры падрыхтоўцы да друку, для перадачы па радыё і інш.;

2) кіраваць выданнем чаго-н. (напр. р. часопіс).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)