Вызнача́льнік (БРС). Да вызначыць. Структурная калька рус. определитель (Крукоўскі, Уплыў, 121).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

запеленгава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак., каго-што.

Вызначыць месца знаходжання каго‑, чаго‑н. пры дапамозе пеленгатара. Запеленгаваць радыёстанцыю разведчыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наме́раць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., чаго.

1. Адмераць у якой-н. колькасці.

Н. зямлі.

2. Мераючы, вызначыць колькасць чаго-н.

Н. пяць метраў тканіны.

|| незак. наме́рваць, -аю, -аеш, -ае і намяра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

канстытуі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Кніжн. Устанавіць (устанаўліваць), вызначыць (вызначаць) склад, змест чаго‑н. Канстытуіраваць прэзідыум канферэнцыі.

[Ад лац. constituere — устанаўліваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хірама́нтыя, ‑і, ж.

Варажба па лініях і абрысах далоні, якая, па забабонных уяўленнях, дазваляе вызначыць характар чалавека, прадказаць яго будучыню.

[Грэч. cheir — рука і mantéia — гаданне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

часто́тнасць, ‑і, ж.

Спец. Паказчык частаты чаго‑н. (у 2 знач.). // Пашыранасць, ужывальнасць у мове. Вызначыць частотнасць ужывання асобных слоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыню́хацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак.

1. Прывыкнуць да якога-н. паху.

П. да тытунёвага дыму.

2. Унюхваючыся, пастарацца вызначыць што-н. па паху, распазнаць якія-н. пахі.

Прынюхаўся — пахла смажанай рыбай.

|| незак. прыню́хвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

otaksować

зак. ацаніць; прызначыць цану, вызначыць таксу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ukonstytuować

зак. сфармаваць; аформіць; вызначыць склад чаго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

расцані́ць, ‑цаню, ‑цэніш, ‑цаніць; зак., што.

1. Вызначыць цану чаго‑н.; ацаніць. Расцаніць тавар.

2. перан. Устанавіўшы сутнасць, характар чаго‑н., вызначыць свае адносіны, ацаніць. Паводзіны [Дубовіка] на бюро можна расцаніць, як паводзіны малавопытнага старшыні калгаса на пасяджэнні сельвыканкома... Сіўцоў. Надзя дапусціла памылку — толькі так, а не горш, расцаніў я тады яе ўчынак. Кірэенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)