размацава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., што.
Спец. Вызваліць ад мацавання, разняць, што‑н. змацаванае. Размацаваць бэлькі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расканваі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.
Вызваліць ад канваіравання, зняць канвой з каго‑, чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
распаві́ць, -паўю́, -паўе́ш, -паўе́; -паўём, -паўяце́, -паўю́ць; -паві́, -паві́ты; зак., каго.
Вызваліць ад пялёнак.
Р. дзіця.
|| незак. распаві́ваць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| звар. распаві́цца, -паўю́ся, -паўе́шся, -паўе́цца; -паўёмся, -паўяце́ся, -паўю́цца; -паві́ся; незак. распавіва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
расчы́сціць, -чы́шчу, -чы́сціш, -чы́сціць; -чы́шчаны; зак., што.
Ачысціць, вызваліць ад чаго-н.; прыбраць што-н.
Р. дарожку ад снегу.
|| незак. расчышча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. расчышчэ́нне, -я, н. і расчы́стка, -і, ДМ -тцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
уво́лить сов.
1. зво́льніць, мног. пазвальня́ць; (освободить) вы́зваліць, мног. павызваля́ць; см. увольня́ть;
2. (избавить) уст. зба́віць, пазба́віць; (освободить) вы́зваліць;
уво́льте меня́ от его́ посеще́ния зба́ўце (вы́звальце) мяне́ ад яго́ наве́дванняў;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
вызвале́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. вызваляць — вызваліць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. вызваляцца — вызваліцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
павызваля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.
Вызваліць усіх, многіх або ўсё, многае. Павызваляць вязняў. Павызваляць гарады.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пратра́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Спец. Ачысціць, вызваліць ад мін з дапамогай трала. Пратраліць уваход у бухту.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разляйца́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Вызваліць ад лейцаў. А конь на ляйчыну наступіў, давялося саскочыць, разляйцаць. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Распраста́ць ’зрабіць простым, роўным; разагнуць; выцягнуць’ (Нас.; ашм., Стан.; ТСБМ), распраста́ць, ріспря́стыць ’распутаць, зняць путы з коней, разпрэгчы каня’, рыспрыста́ць ’распасцерці, распластаць’ (Бяльк.), роспро́статы ’вызваліць ад чаго-небудзь, разлучыць, пазбавіць чаго-небудзь’ (Лексика Пол.), роспро́статыся ’вызваліцца ад чаго-небудзь’, ’разлучыцца з кім-небудзь’ (Сл. Брэс.), ’вызваліць ад путаў’ (Байк. і Некр.). Параўн. укр. роспро́стати ’выраўняць, расправіць’, рус. дыял. распроста́ть ’апустошыць’, і асабліва славен. pròst ’вызвалены, вольны’. Гл. просты.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)