эруды́т

(лац. eruditus = адукаваны, вучоны)

асоба, якая вылучаецца вялікай эрудыцыяй.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дасле́дчык, ‑а, м.

Той, хто вывучае, даследуе што‑н.; вучоны. Даследчык прыроды. Даследчык Афрыкі. Даследчык літаратурнага працэсу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завяшча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак. і незак.

1. каго-што каму. Перадаць (перадаваць) па завяшчанні.

З. маёмасць сыну.

2. каму з інф. Даручыць (даручаць) што-н., выказаўшы перадсмяротную волю.

Вучоны завяшчаў прадоўжыць справу сваім вучням.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Geléhrte

sub m -n, -n вучо́ны, навуко́вец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wíssenschaftler

m -s, - навуко́вец, навуко́вы супрацо́ўнік, вучо́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Stúbengelehrte

sub m -n, -n кабіне́тны вучо́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кабіне́тны Kabinétt(s)-;

кабіне́тны вучо́ны Stúbengelehrte (sub) m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

learned [ˈlɜ:nɪd] adj.

1. які́ валодае глыбо́кімі ве́дамі, вучо́ны, эрудзі́раваны

2. навуко́вы;

learned books/works навуко́выя кні́гі/пра́цы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Fáchgelehrte

sub m, f -n, -n вучо́ны-спецыялі́ст

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

абэ́рак, ‑рка, м.

Польскі народны танец, які выконваецца ў хуткім тэмпе. У польцы і абэрку.. [Ян Янавіч] таптаўся адзін, як вучоны мядзведзь. Брыль.

[Польск. oberek.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)