navigable [ˈnævɪgəbl] adj. суднахо́дны;

a navigable waterway фарва́тар, суднахо́дны во́дны шлях;

the navigable portion of the Nile суднахо́дная ча́стка Ні́ла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рака,

адкрыты пастаянны водны паток.

т. 13, с. 274

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

расо́л -у, м.

1. Салёная вада з прыправамі для засолкі, вымочвання харчовых прадуктаў.

2. Вадкасць, насычаная сокамі засоленых у ёй прадуктаў.

Капуста з расолам.

3. Моцна насычаная солямі прыродная вада.

4. Водны раствор солей, які прымяняецца ў тэхніцы (спец.).

|| прым. расо́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Свідуны ‘вокна, водны ўчастак ў балоце’ (Жучк.; КЭС: з Качубінскага, ЖМНП, январь, 1897), Няясна. Качубінскі параноўвае з літ. svidùs ‘блішчаць’. Параўн. свідзі́на 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

панто́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пантонаў; які складаецца з пантонаў. Пантонная рота. □ Пасля фарсіравання Проні нашымі сапёрамі была наведзена цераз водны рубеж пантонная пераправа. «Звязда».

•••

Пантонны мост гл. мост.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лагавы́ ў выразе: логову просо ’маннік водны, Glyceria aquatica (L.) Wahlb.’ (ТС). Да лог і проса (гл.). Матывацыя наймення: расліна, мяцёлкай сваёй падобная да проса, расце ў вільготных лагчынах.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

aquatic

[əˈkwɑ:tɪk]

1.

adj.

во́дны, вадзяны́

aquatic plants — вадзяны́я расьлі́ны

2.

n.

вадзяна́я расьлі́на або́ жывёліна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Schwímmstadion

n -s, -di¦en во́дная ста́нцыя, во́дны стадыён; басе́йн для пла́вання

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

аманія́к

(лац. ammoniacum, ад гр. ammoniakon)

водны раствор аміяку, нашатырны спірт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Перашэ́ек ’поле, лес і інш. прастора, якія што-небудзь раздзяляюць’ (рэч., ЛА, 5). Пад уплывам рус. переше́ек ’тс’, параўн. адаптаванае літаратурнае перашыек ’вузкая паласа, што злучае часткі сушы або аддзяляе адзін водны масіў ад другога’ (ТСБМ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)