Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ско́кі, ‑аў; адз.няма.
Разм.Дзеяннепаводледзеясл. скакаць (у 6 знач.); танцы. Панна Ядвіга пусцілася ў скокі з сваім «кавалерам».Бядуля.І рогат, песні, скокі, смех Праз водгук у бары Звіняць у Малінаўцы маёй Да позняе пары.Русак.
•••
Скокі святога Віта — нервовая хвароба, пры якой назіраецца міжвольнае паторгванне мускулаў твару або якой‑н. часткі цела; харэя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэзана́нс
(фр. résonance, ад лац. resonere = адгукацца)
1) узбуджэнне ваганняў аднаго цела ваганнямі другога з той жа частатой;
2) здольнасць узмацняць гучанне, уласцівае некаторым памяшканням;
3) перан.водгук, водгалас (напр. грамадскі р.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
appreciation
[ə,pri:ʃiˈeɪʃən]
n.
1) ацэ́нка f.
2) высо́кая ацэ́нка; нале́жнае прызна́ньне; разуме́ньне n. (прыкл му́зыкі), удзя́чнасьць f.
3) дада́тная рэцэ́нзія, прыхі́льны во́дгук
4) рост ва́ртасьці
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Resonánz
f -, -en рэзана́нс; перан. тс.во́дгук, адгало́сак;
éine gróße ~ fínden* мець шыро́кі рэзана́нc [во́дгук, адгало́сак]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ánklang
m -(e)s, -klänge)
1) падабе́нства, сугу́чча
2)
~ fínden* [háben] — знайсці́во́дгук, мець падтры́мку
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ Птрусь, птусь ’водгук, які выкарыстоўваюць пры выгане кароў’ (Мік., Нас.), птрусь‑птрусь ’падзыўныя словы для каровы’ (Нас.). Укр.птруту! ’вокліч на ягнят у гуцульскіх пастухоў’, рус.цвяр.птрусь ’падзыўное слова для цялят’, з перастаноўкай гукаў тпрусень ’тс’. Словы ўтвораны на аснове анаматапеічнай дэрывацыі. Магчыма, звязаны з “дзіцячымі” словамі птру́ці, птру́грнкі, тру́цькі ’гуляць’ ці птру ’вокліч пры спыненні каня’ (Нас.), што з’яўляюцца т. зв. першаснымі інтэр’екцыямі. Параўн. ЕСУМ, 4, 624.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
рэзана́нс, ‑у, м.
1.Спец. Узбуджэнне ваганняў аднаго цела ваганнямі другога з той жа частатой.
2. Здольнасць павялічваць сілу і працягласць гукаў, уласцівая некаторым памяшканням, прасторы. Кінавала дае добры рэзананс.
3.перан.Водгук, водгаласак. Кніга выклікала пэўны грамадскі рэзананс.Бугаёў.Каб Яраш і Шыковіч былі людзі звычайныя, вядомыя толькі ў сваіх калектывах, безумоўна, што ўсё гэта не мела б такога рэзанансу.Шамякін.
[Фр. résonance ад лац. resono — адгукваюся.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
о́тзывI(о́тзыв)
1.(отклик) во́дгалас, -су м., во́дгук, -ку м.;
2.(оценка) во́дзыў, -зыву м.;
по о́тзывам това́рищей на ду́мку тава́рышаў;
3.воен. во́дзыў, -зыву м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
response
[rɪˈspɑ:ns]
n.
1) адка́з -у m. (сло́вам або́ чы́нам)
in response to — у адка́з на
2) во́дгук -у m.; рэа́кцыя f. (асабл. це́ла ці ду́мкі на сты́мул)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)