заварушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; зак., што і чым.

Пачаць варушыць.

З. пальцамі.

Вецер заварушыў кусты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ветра...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па знач. слову «вецер», напр.: ветрасілавы, ветраўстойлівы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераме́нлівы, -ая, -ае.

Які часта мяняецца, зменлівы.

П. вецер.

П. характар.

|| наз. пераме́нлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

покрепча́ть сов. памацне́ць;

ве́тер покрепча́л ве́цер памацне́ў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

куё́ўдзіць

‘лахмаціць што-небудзь (валасы, воўну і пад.); круціць, месці што-небудзь і без прамога дапаўнення (пра завіруху, вецер)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. куё́ўджу куё́ўдзім
2-я ас. куё́ўдзіш куё́ўдзіце
3-я ас. куё́ўдзіць куё́ўдзяць
Прошлы час
м. куё́ўдзіў куё́ўдзілі
ж. куё́ўдзіла
н. куё́ўдзіла
Загадны лад
2-я ас. куё́ўдзі куё́ўдзіце
Дзеепрыслоўе
цяп. час куё́ўдзячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

завыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

Перарывіста, нудна выць.

Завываюць ваўкі.

Вецер завывае.

|| наз. завыва́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паразно́сіць, -но́шу, -но́сіш, -но́сіць; зак., каго-што.

Разнесці ўсё, многае ці ўсіх, многіх.

Вецер паразносіў салому.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

simoom [sɪˈmu:m] n. саму́м ( вецер)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паўно́чна-ўсхо́дні, -яя, -яе.

Які мае адносіны да паўночнага ўсходу — напрамку паміж поўначчу і ўсходам.

П. вецер.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пахі́стваць, -аю, -аеш, -ае; незак., каго-што або чым.

Злёгку, час ад часу хістаць.

Вецер пахістваў дрэвы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)