suave [swɑ:v] adj. пачці́вы, ве́тлівы, мя́ккі, даліка́тны;

suave manners даліка́тныя мане́ры;

a suave speech ліслі́вая размо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гала́нтны

(фр. galant)

вельмі ветлівы, далікатны, выхаваны (г. чалавек).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

grzeczny

1. далікатны, ветлівы; выхаваны;

2. паслухмяны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Людзя́ный ’людскі, ветлівы’ (Клім., Мат. Маг.). Да прасл. lʼuděnъ(jь) (Трубачоў, Эт. сл., 15, 190).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

даліка́тны, -ая, -ае.

1. Ветлівы, ласкавы ў абыходжанні з людзьмі.

Гэта спакойны, д. чалавек.

2. Які патрабуе асцярожных, тактоўных адносін (разм.).

Я да вас па далікатным пытанні.

3. Складаны, тонкі, выпеставаны.

Далікатныя рукі.

Чалавек далікатнага складу.

4. Кволы, мяккі, прыемны навобмацак.

Чаравікі з далікатнай скуры.

|| наз. даліка́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Люга́вы, люга́вый ’добры, хвацкі (пра танец)’ (клім., Мат. Маг.), смал. люга́вый ’ласкавы, мілы, ветлівы, ліслівы’. Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падку́слівы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які гаворыць з’едлівыя, непрыемныя словы. Настаўнік быў танкатвары, бледны, задумлівы, але з людзьмі наогул даволі ветлівы, прыемны і толькі часам, на злосць каму, падкуслівы і ўпарты, як казёл. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

respectful

[rɪˈspektfəl]

adj.

по́ўны паша́ны, ве́тлівы; пачці́вы (і пра тон)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

urbán

a

1) ве́тлівы; све́цкі

2) гарадскі́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zivil

[-'vi:l]

a

1) цыві́льны

2) ве́тлівы, шляхе́тны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)