1. Жанаты мужчына ў адносінах да сваёй жонкі. Харошы быў гарманіст Ігнась — муж Ірынкі, майстар на працу і на весялосць.Лынькоў.
2.Кніжн. Дзеяч у якой‑н. галіне. Муж навукі. Дзяржаўны муж.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
rejoicing[rɪˈdʒɔɪsɪŋ]n.
1.весяло́сць, ра́дасць
2. святкава́нне, свя́та;
There was great rejoicing over the victory. З выпадку перамогі адбылося вялікае свята.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ава́цыя
(лац. ovatio = радасць, весялосць)
бурныя, працяглыя апладысменты, якія суправаджаюцца радаснымі воклічамі, з выпадку адабрэння чаго-н. або прывітання каго-н.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
наи́гранный
1.прич. найгра́ны;
наи́гранная скри́пка найгра́ная скры́пка;
наи́гранная пласти́нка найгра́ная пласці́нка;
2.прил. (искусственный) шту́чны;
наи́гранная весёлость шту́чная весяло́сць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Gáudium
n -s весяло́сць, паце́ха
das war ein wáhres ~! — во была́ паце́ха!
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Héiterkeit
f -
1) весяло́сць, до́бры гу́мар
2) я́снасць
die ~ des Hímmels — бязво́блачнасць [я́снасць] не́ба
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Тарала́каць ’утвараць шум пры дапамозе сукала і пад.’ (ТСБМ), тарала́ць ’тарахцець’ (Касп.), сюды ж тарала́ ’зневажальнае слова на чалавека, які моцна крычыць і лаецца без патрэбы’ (Варл.). Гукапераймальнае ўтварэнне, параўн. укр. (выклічнік) тарала́й, гл. ЕСУМ, 5, 518; чэш.trala, tralala — выклічнік, што перадае радасць, весялосць, гл. Махэк₂, 649.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сва́стыка ‘знак у выглядзе крыжа з загнутымі пад прамым вуглом канцамі — эмблема германскага фашызму (першапачаткова культавы знак некаторых старажытных рэлігій)’ (ТСБМ). З ням.Swastika ‘тс’, што ўзыходзіць да ст.-інд.svastika ‘сустрэча, весялосць, здароўе’ з su‑ ‘добры’ і asti ‘быць, існаваць’, роднаснага прасл.*(j)estь (гл. ёсць) гл. Майргофер, 3, 637; Сной₂, 713.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
cheer1[tʃɪə]n.
1. пахва́льны або́ прывіта́льны во́кліч
2.pl.cheers во́плескі, апладысме́нты
3.fml вясёлы настро́й; ра́дасць; весяло́сць;
be of good cheer быць у до́брым настро́і, быць у гумо́ры
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
АНАКРЭО́НТ, Анакрэон (Anakreōn),
старажытнагрэчаскі паэт-лірык сярэдзіны 6 ст. да н.э. Паходзіў з г. Тэас (М.Азія). Жыў на в-ве Самасе, потым у Афінах. Ствараў гімны, элегіі, эпіграмы, бяседныя песні. Вершы пісаў на іанійскім дыялекце стараж.-грэч. мовы. Паэзія Анакрэонта вызначаецца жыццярадаснасцю, прыгажосцю формы і дасціпнасцю; асн. матывы — бестурботная весялосць, віно, каханне. Вершы на гэтыя тэмы пазней атрымалі назву анакрэантычных (гл.Анакрэантычная паэзія). Да творчасці Анакрэонта часта звяртаўся М.Багдановіч.
Тв.:
Рус.пер. — Первое полное собр. соч. в переводах русских писателей / Сост. А.Тамбовский. Спб., [1896];
