◎ *Нахібава́ць, нахыбовиты ’завяршыць верх страхі’ (бяроз., Шатал.). Да хіб ’верх страхі, вільчык’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

возоблада́ть сов., уст. атрыма́ць перава́гу, узя́ць верх, запанава́ць; (победить) перамагчы́, пераадо́лець (каго, што).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

круглалі́сты, ‑ая, ‑ае.

З круглым лісцем. Верх асіны круглалістай Сплятаўся з хвоямі, з дубамі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пруне́ль, ‑і, ж.

Тонкая моцная тканіна, якая ідзе на верх для абутку, на абіўку мэблі.

[Фр. prunelle.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

brim over

пералі́ць, налі́ць праз верх

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

wierzch, ~u

м. верх;

wierzch palta — верх паліто;

wierzch pudełka — а) верх скрыначкі;

накрыўка скрыначкі;

na wierzch — наверх!;

moje na ~u! — маё ўзяло!;

znać po ~u — ведаць павярхоўна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

даскана́ласць, ‑і, ж.

Найвышэйшая ступень і паўната дадатных якасцей; узорнасць, беззаганнасць, бездакорнасць. Верх дасканаласці. У дасканаласці авалодаць прафесіяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wyżyna

wyżyn|a

ж.

1. геагр. узвышша;

2. перан. вяршыня; верх;

~a doskonałości — верх дасканаласці;

~y sztuki — вяршыні мастацтва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

літа́ўры, ‑аў; адз. літаўра, ‑ы, ж.

Ударны музычны інструмент у выглядзе катла, верх якога абцягнуты скурай. Біць у літаўры.

[Ад грэч. poly — многа і taurea — барабан.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

have the best of

узя́ць верх (у дыску́сіі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)