Скаршэ́ніцца, скаршне́ць ‘састарыцца, здрахлець’ (ігн., Сл. ПЗБ). Аўтары слоўніка выводзяць з літ. káršti ‘дажываць свой век’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

atomic age

а́тамны век, суча́сная эпо́ха

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

эо́н

(гр. aion = век)

найбольшае падраздзяленне геалагічнай гісторыі Зямлі, якое аб’ядноўвае некалькі эр.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

во́зраст узро́ст, -ту м., век, род. ве́ку м.;

зре́лый во́зраст ста́лы ўзрост (век);

одного́ во́зраста аднаго́ ўзро́сту (ве́ку), адны́х гадо́ў;

вы́йти из во́зраста вы́йсці з узро́сту (гадо́ў).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

мафусаі́лаў, ‑лава.

У выразах: мафусаілаў век; мафусаілавы гады — пра даўгалецце, глыбокую старасць.

[Ад імя біблейскага патрыярха Мафусаіла, які пражыў нібыта 969 год.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Перася́дка ’перасадка’ (гродз., Скарбы; Растарг.). З рус. пересадка ’тс’, збліжанае з сядаць, параўн. пол век. разм. przesiadka ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

áuslernen

1.

vt вы́вучыць, засво́іць

2.

vi зако́нчыць вучо́бу [вучэ́нне]

◊ man lernt nie aus — ≅ век жыві́ – век вучы́ся

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

перасаджа́ць сов. (посадить всё, всех) пересажа́ть;

за свой век ён мно́га дрэў ~джа́ў — за свой век он мно́го дере́вьев пересажа́л;

акупа́нты няма́ла людзе́й ~джа́лі — оккупа́нты нема́ло люде́й пересажа́ли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

нагандлява́цца, ‑лююся, ‑люешся, ‑люецца; зак.

Пагандляваць многа, доўгі час. Нагандляваўся за свой век.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палеалі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Спец. Старажытны каменны век; першая эпоха каменнага веку.

[Ад грэч. palaios — старажытны і lithos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)