нели́шне нареч. нялі́шне; в знач. сказ. (не мешает) не шко́дзіць; (следует) ва́рта;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аванпо́ст, ‑а, М ‑посце; мн. ‑посты, ‑аў м.

Перадавая ахоўная варта (пост) у войска некаторых армій.

[Фр. avant-poste.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратачы́цца, ‑тачуся, ‑точышся, ‑точыцца; зак.

Точачыся, прабрацца праз што‑н. Варта кругом — мыш не праточыцца. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Варто́ўня (БРС). Цяжка сказаць, ці гэта ўтварэнне ад ва́рта, вартава́ць, ці прамое запазычанне з польск. wartownia ’вартоўня’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sentry

[ˈsentri]

n., pl. -tries

1) вартаўні́к -а́ m.

2) вайско́вая ва́рта

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

овчи́нка аўчы́нка, -кі ж.;

◊

овчи́нка вы́делки не сто́ит погов. не ва́рта аўчы́нка вы́рабу;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пла́тна, пла́тно ’з плацяжу’, ’шчодра, багата’ (Нас.), ’выгадна’ (ТС; гродз., Сл. ПЗБ), пла́тны ’верны ў плацяжы, плацежны, шчодры’ (Нас.). З польск. płatno (з XV ст.) ’варта, выгадна, аплочваецца’ < płatny ’цэнны, дарагі, карысны, вартасны’, ст.-чэш. platný, якія з прасл. *plat‑ьnъ < *platiti ’плаціць’ (Банькоўскі, 2, 620). Варш. сл. (4) выводзіць значэнне польск. płatno з ням. giltig ’варта, каштуе, мае цану’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Tótenwache

f -, -n ганаро́вая ва́рта (каля труны)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Patrouille

[-'tru:ljə]

f -, -n вайск. патру́ль, ва́рта, раз’е́зд

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Вартавы́ (КЭС, лаг.) ’вартаўнік’. Параўн. укр. вартови́й ’тс’. Можна думаць, што гэта слова ўзнікла на базе словаспалучэння (параўн. укр. вартова́ сторо́жа ’каравульная варта’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)