Адбіць усё, многае; адбіць у многіх месцах. Паадбіваць абшыўку. Паадбіваць пальцы малатком. □ — Відаць, узялі сваё [хлопцы] у скоках, абцасы паадбівалі.Б. Стральцоў.[Максіма] так катавалі ў дэфензіве, што, пэўна, усе вантробы паадбівалі.Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ По́трох ’вантробы’ (ТС), лотрах! ’тс’ (Сцяшк. Сл.). Гл. патроху.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
guts
а) Sl. сі́ла во́лі, адва́жнасьць, вытрыва́ласьць f.
б) вантро́быpl. only, кі́шкі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ляге́нне ’вантробы’ (Мсцісл., Полымя, 1987, 7). Да лёгкі, лёганёўе (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ад’е́сцісов., в разн. знач. отъе́сть;
◊ вантро́бы а. — прост. въе́сться в печёнки;
сэ́рца а. — прост. вы́мотать (всю) ду́шу
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ВАНТРАБЯ́НКА,
традыцыйны бел. мясны выраб. Лакальная назва патрашанка. Адвараныя, дробна парэзаныя, пасоленыя свіныя вантробы (лёгкія, печань, сэрца, ныркі), а таксама галавізна, прыпраўленыя часнаком, перцам і інш. спецыямі, перамешваюць, кладуць у тоўстыя свіныя кішкі ці страўнік і зноў вараць або падпякаюць у печы. Потым на 1—1,5 сутак прыціскаюць гнётам. Ядуць халодную. На З Беларусі вантрабянку называюць сальцісонам.