кана́тнік, ‑у, м.

Травяністая расліна сямейства мальвавых, са сцябла якой атрымліваюць грубае валакно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АЦЭТА́ТНЫЯ ВАЛО́КНЫ,

штучныя валокны, якія атрымліваюць з ацэтатаў цэлюлозы. Адрозніваюць трыацэтатнае валакно (з трыацэтату цэлюлозы) і валакно з часткова амыленага (другаснага) ацэтату цэлюлозы. Ацэтатныя валокны фармуюць з раствораў ацэтатаў цэлюлозы ў сумесі метыленхларыду і спірту ці ў ацэтоне (звычайна сухім метадам) і атрымліваюць філаментныя ніткі (ацэтатны шоўк). Штапельнае ацэтатнае валакно фармуюць сухім і мокрым спосабамі (гл. ў арт. Валокны хімічныя). Эластычныя, мяккія, прапускаюць УФ выпрамяненне, афарбоўваюцца спец. фарбавальнікамі, аднак маюць малую трываласць, нізкую тэрма- і зносаўстойлівасць, электрызуюцца. Выкарыстоўваюць для вырабу вопраткі, сукенак, жаночай бялізны, тканін на падкладкі; штапельнае ацэтатнае валакно замяняе бавоўну ў тканінах і трыкатажы.

т. 2, с. 163

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сінтэты́чны, -ая, -ае.

1. гл. сінтэз.

2. Штучны, выраблены з сінтэтыкі.

Сінтэтычнае валакно.

Сінтэтычная тканіна.

3. У мовазнаўстве: такі, пры якім граматычныя адносіны ў сказе выражаюцца формамі слоў.

Сінтэтычныя мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трыацэта́т, ‑у, М ‑таце, м.

Рэчыва, з якога вырабляюць трыацэтатнае валакно; назва гэтага валакна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Zásel, Záser

f -, -n валакно́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Textílfaser

f -, -n тэксты́льнае валакно́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Kúnstfaser

f -, -n шту́чнае [шта́пельнае] валакно́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

нейло́н, ‑у, м.

Сінтэтычнае штучнае валакно з поліамідных смол, а таксама тканіна з такога валакна.

[Англ. nylon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́жаль, -ю, м.

1. Валакно ачэсанага лёну, а таксама ніткі з такога валакна.

Спрасці к.

2. Палатно з такіх нітак.

Наткаць абрусаў з кужалю.

|| прым. кужэ́льны, -ая, -ае.

Кужэльныя ніткі.

Кужэльная кашуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абдзі́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. гл. абадраць.

2. мн. Ільняное ці канаплянае валакно з-пад грэбеня, кудзеля з такога валакна; зрэб’е.

|| прым. абдзі́рачны, -ая, -ае (спец.).

А. станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)