біццё, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. біцца (у 5 знач.) і біць (у 8, 10 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tussle​2 [ˈtʌsl] v. змага́цца; бі́цца; ту́зацца;

tussle with evil змага́цца са зло́м

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

beat one’s breast

бі́цца ў гру́дзі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

herúmbalgen

(sich) разм. бі́цца, дурэ́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

адбамбі́цца, ‑блюся, ‑бішся, ‑біцца; зак.

Разм. Скончыць бамбіць. Зноў загулі самалёты. — Вяртаюцца, адбамбіліся, гады, — падумаў Данік. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ломи́ться

1. (от тяжести, давления, напора) лама́цца; (сгибаться) гну́цца, згіна́цца, угіна́цца;

2. (стремиться проникнуть) пе́рціся, бі́цца, прабіва́цца;

◊

ломи́ться в откры́тую дверь лама́цца (бі́цца) у адчы́неныя дзве́ры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

трапята́цца, -пячу́ся, -пе́чашся, -пе́чацца; -пячы́ся; незак.

1. Пастаянна рухацца, варушыцца, дрыжаць.

Трапечацца лісце асіны.

Трапечуцца ветразі.

У сетцы трапяталася рыба.

2. Узмоцнена, часта біцца з прычыны моцнага хвалявання (пра сэрца).

Сэрца трапечацца ў грудзях.

|| наз. трапята́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

жа́біцца, ‑біцца; незак.

Разм. Моршчыцца, набываць бугрысты выгляд. Скура на ботах пачала жабіцца. // Моршчыцца, трэскацца пры згінанні (пра драўніну).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клубі́цца, ‑біцца; незак.

Узнімацца, рухацца клубамі ​2. Дым клубіцца. □ Туман, нібы той дым па роўнядзі рачной клубіцца, коціцца. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пелясну́ць ’разануць’ (Касп.), рус. арханг. пелеса́ть ’мучыць, біць каго-небудзь’, пелесаться ’біцца’. Няясна. Магчыма, фінізм, параўн. эст. pekslema ’біцца’, або да паласнуць (гл.) з экспрэсіўнай зменай вакалізму (Карскі, 1, 253).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)