impure

[ɪmˈpjʊr]

adj.

1) нячы́сты; бру́дны

2) неаднаро́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

schmútzig

a

1) бру́дны, неаха́йны

2) гра́зкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

запэ́цканы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад запэцкаць.

2. у знач. прым. Нячысты, брудны. Зала патроху напаўнялася, чыгуначнікі ў запэцканыя сініх спяцоўках стаялі маўклівыя, строгія. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Караве́нькі ’брудны’ (Нар. словатв.). Гл. каравы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зацухмо́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад зацухмоліць.

2. у знач. прым. Брудны, зашмальцаваны. Салдаты былі апрануты ў шынялі, у зацухмоленыя ватоўкі, папахі, кубанкі, зялёныя шапкі. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закарэ́лы

1. (з коркай) hart, schwíelig; vertrócknet;

2. (карэлы, брудны) verknöchert, verhärtet; mit verhärtetem Schmutz

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

piggish

[ˈpɪgɪʃ]

adj.

1) сьвіня́чы, сьві́нскі

2) пра́гны, бру́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

brudny

brudn|y

брудны; нячысты;

~e mysli — брудныя думкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Карэ́лы ’накрыты слоем засохлай гразі’, каравы ’брудны’, да карэць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

obscene

[əbˈsi:n]

adj.

непрысто́йны, бессаро́мны; брыдкі́ (пра сло́вы), бру́дны (мара́льна)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)