брылья́нт

(фр. briliant = літар. бліскучы)

ппучна агранёны і адшліфаваны алмаз.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

агні́сты, -ая, -ае.

1. гл. агонь.

2. Які свеціцца як агонь, падобны да яго колерам, адлівае фарбамі агню.

Агністае лісце на дрэве.

3. Гарачы, пякучы як агонь.

Агністая спёка.

4. перан. Палымяны, бліскучы (пра вочы, позірк).

Агністыя вочы.

5. перан. Палымяны, натхняльны, гарачы.

Агністая прамова.

|| наз. агні́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

sparkling [ˈspɑ:klɪŋ] adj.

1. іскры́сты, шыпу́чы (пра віно)

2. зіхатлі́вы, бліску́чы;

a sparkling conversation жыва́я размо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

смалі́сты, -ая, -ае.

1. Які змяшчае ў сабе многа смалы.

Смалістая сасна.

2. Які пахне смалой, насычаны смаляным водарам.

С. пах у лесе.

Смалістае паветра.

3. Які складаецца з хваёвых дрэў (пра лес).

С. бор.

4. Бліскучы і чорны (пра валасы).

|| наз. смалі́стасць, -і, ж. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

radiant [ˈreɪdiənt] adj.

1. зіхатлі́вы, ра́дасны; бліску́чы;

radiant beauty асляпля́льная прыгажо́сць

2. праме́нны;

radiant heat цеплаво́е выпраме́ньванне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

імбры́чак, ‑чка, м.

Уст. Чайнік для заваркі чаю. Гаспадар прынёс з кухні і паставіў пасярод стала бліскучы медны самавар з размаляваным у кветкі імбрычкам наверсе. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

серві́зны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сервіза, уваходзіць у сервіз. Бліскучы дыск Юпітэра, што нагадваў спачатку размаляваную сервізную талерку, не змяшчаўся ўжо ў ілюмінатары. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

shiny [ˈʃaɪni] adj. бліску́чы; лакірава́ны; ільсняны́;

The cups are clean and shiny. Кубачкі такія чыстыя, што аж блішчаць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Лішча́вы ’гладкі, тлусты’ (свісл., Сцяшк. Сл.). Утворана ад *блішчавы ’бліскучы’, параўн. бяроз. бліскавы і з чаргаваннем зычных кораня: блішча́сты, блішча́ты, блішча́чы, блышче́чі (Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

shiny

[ˈʃaɪni]

adj.

1) бліску́чы, сьве́тлы, я́сны

a shiny new nickel — бліску́чы но́вы ні́кель (пяціцэ́нтавая манэ́та)

2) вы́церты, вы́нашаны; зашмальцава́ны (пра во́пратку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)