Бароўка ’божая кароўка’ (Інстр. лекс.). Паколькі параўнанне з бор ’лес’ не мае сэнсу, то хутчэй за ўсё можна бачыць тут аснову бар‑, якая служыць для падзывання авечак. Параўн. бел. бар‑бар (ДАБМ, № 305), рус. бар‑бар, барь‑барь, баря‑баря; ба́рька ’авечка’, ба́ря ’баран’. Божая кароўка часта называецца (божым) баранчыкам, (божай) авечкай. Параўн. чэш. berunka, beruška, ням. Herrgottschäfchen. Літ-py гл. пад бе́дрык. Параўн. і буроўка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Bíerausschank

m -(e)s, -ausschänke піўна́я, бар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Бару́сік! (бару́сік! бару́сік!) ’падзыўное слова для барана’ (Маш.). Бясспрэчна, звязана з бар! (гл.). У аснове ляжыць выклічнік бар‑, расшыраны суфіксамі. Можна думаць таксама аб паходжанні ад не зафіксаванага *барусь, *баруся ’баран’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мікраба́р

(ад мікра- + бар)

адзінка вымярэння ціску, мільённая частка бара.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

міліва́р

(ад мілі- + бар)

адзінка ціску, роўная тысячнай частцы бара.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

◎ Мыль ’плывун’ (бар., Сл. ПЗБ). Да мыл (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Муховікі ’грыбы махавікі’ (бар., Сл. ПЗБ). Ад махаві́к < мох (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Мыша́рына ’імшара’ (лун., Шатал.; бар., Сл. ПЗБ). Да імшира (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

cafe

[kæˈfeɪ]

n.

1) невялі́кі рэстара́н -у m.

2) бар -у m.

3) кавя́рня f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Патза́х ’каша з ячных круп’ (бар., Сл. Брэс.). Відаць, з панцак (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)