цыяно́з

(гр. kyanos = сіні)

сіняватая афарбоўка скуры, абумоўленая недахопам насычэння крыві кіслародам; сінюшнасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сіню́шнасць, ‑і, ж.

Сіняватая афарбоўка скуры пры некаторых захворваннях, звязаных з расстройствам кровазвароту; цыяноз. А на падушцы спакутаваны твар з яркімі прыкметамі яе [Зосі] хваробы: крыху збляклая ўжо сінюшнасць губ, крыл[аў] носа. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

protective [prəˈtektɪv] adj.

1. засцерага́льны, ахо́ўны;

protective clothing ахо́ўнае адзе́нне;

protective colouring ахо́ўная афарбо́ўка

2. (of/towards) засту́пніцкі, апяку́нскі

3. econ. пратэкцыяні́сцкі;

protective tariffs пратэкцыяні́сцкія тары́фы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ахо́ўны

1. охра́нный;

2. защи́тный;

~ныя лесанасаджэ́нні — защи́тные лесонасажде́ния;

~ная афарбо́ўка — защи́тная окра́ска;

○ ~ная гра́мата — охра́нная гра́мота; охра́нный лист

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэмбр, ‑у, м.

1. У музыцы — якасць гуку (яго афарбоўка), якая дазваляе адрозніваць гукі аднолькавай вышыні пры выкананні на розных інструментах або рознымі галасамі. М. Ворвулеў шчасліва спалучае ў сабе прыемны па тэмбру голас, адменную музычнасць і пачуццё сцэны. «Беларусь». Галасы ўсё больш скрыжоўваюцца, пераплятаюцца, узбагачаюць напеў тэмбрамі, робяць яго ўсё больш імклівым і рэльефным. «Полымя». // перан. Аб афарбаванасці, настроенасці чаго‑н. Мяккі тэмбр душы.

2. У фанетыцы — афарбоўка гука, якая вызначаецца становішчам фармант у частотным спектры гука.

[Фр. timbre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tone​1 [təʊn] n.

1. тон;

the falling/rising tone сыхо́дны/узыхо́дны тон;

tone control рэгуля́тар тэ́мбру;

set the tone (for) задава́ць тон

2. афарбо́ўка, адце́нне (колеру)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zabarwienie

н.

1. афарбоўка;

2. перан. адценне;

zabarwienie uczuciowe — эмацыянальнае адценне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

шэ́рань, -і, ж.

1. Тонкі снегавы слой, які ўтвараецца дзякуючы выпарэнням паверхні пры рэзкім пахаладанні; туман з халодным дробным дажджом, імжа; смуга выпарэнняў у сырое надвор’е.

Дрэвы стаялі ў шэрані.

Неба пакрылася шэранню.

2. Змрок, цемра.

Перадранішняя ш.

3. Шэрая афарбоўка чаго-н., шэрасць.

Ш. хмар.

Ш. будзёншчыны (перан.).

|| прым. шэ́раневы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аднато́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Нязменлівы, аднастайны паводле тону, гучання; манатонны. Аднатонныя песні спявала восень, жалобна шумеў аголены лес. Колас. Ноч звініць за акном аднатоннымі кроплямі. Скрыган.

2. Аднаколерны. Аднатонны стэп. Афарбоўка лесу ніколі не бывае аднатоннай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

-храмія, -хромія

(ад гр. chroma = колер, фарба)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццю «афарбоўка».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)