афарбо́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
афарбо́ўка |
| Р. |
афарбо́ўкі |
| Д. |
афарбо́ўцы |
| В. |
афарбо́ўку |
| Т. |
афарбо́ўкай
афарбо́ўкаю |
| М. |
афарбо́ўцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
афарбо́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.
1. гл. фарбаваць.
2. Колер або спалучэнне колераў.
Прыгожая а. птушкі.
3. перан. Сэнсавае, выразнае адценне чаго-н.
Стылістычная а. слова.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
афарбо́ўка ж., прям., перен. окра́ска
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
афарбо́ўка, ‑і, ДМ ‑боўцы; Р мн. ‑бовак; ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. афарбаваць (у 1 знач.).
2. Колер, адценне колеру чаго‑н. Невялікая руская печ зіхацела белай мелавой афарбоўкай. Паслядовіч. Зялёнае.. жыта за апошнія дні пачынала набываць васковую афарбоўку. Кавалёў.
3. перан. Асаблівы сэнс, выразнае адценне чаго‑н. Эмацыянальная афарбоўка верша. □ Мелодыя ж спеваў надзвычайна багатая, разнастайная, дзівосна прыгожая і такая.. выразная, што яе можна палажыць на ноты, а мастак-музыка, напэўна, змог бы выканаць на скрыпцы, але афарбоўкі яе тонаў не патрапіць перадаць ніякі музычны інструмент. Колас.
•••
Ахоўная афарбоўка — афарбоўка жывёл, якая робіць іх малапрыкметнымі ў натуральных умовах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фарбава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; незак., што.
1. Пакрываць або насычаць фарбай.
Ф. сцены.
2. Пра нетрывала, няякасна або нядаўна афарбаваныя рэчы: пэцкаць (разм.).
3. Падмалёўваць вусны, вейкі і пад.
|| зак. пафарбава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны (да 1 і 3 знач.), афарбава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны (да 1 знач.) і вы́фарбаваць, -бую, -буеш, -буе; -буй; -баваны (да 1 і 3 знач.).
|| наз. фарбава́нне, -я, н. (да 1 і 3 знач.), афарбо́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж. (да 1 знач.) і пафарбо́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж. (да 1 знач.).
|| прым. фарбава́льны, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пігмента́цыя, -і, ж. (спец.).
Афарбоўка тканак жывых арганізмаў, абумоўленая наяўнасцю пігменту.
П. вока.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сіню́шнасць, -і, ж.
Сіняватая афарбоўка скуры пры некаторых захворваннях.
|| прым. сіню́шны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пля́місты, -ая, -ае.
3 плямамі іншага, чым асноўная афарбоўка, колеру.
П. алень.
|| наз. пля́містасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ба́рва, -ы, ж.
1. Фарба, афарбоўка, колер.
Барвы восені.
2. Густа-чырвоны, пурпуровы колер.
Б. заліла лес.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
камуфля́жны спец. камуфля́жный;
~ная афарбо́ўка — камуфля́жная окра́ска
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)