сацыя́л-зго́дніцтва, ‑а, н.

У рабочым руху — адмаўленне ад класавай барацьбы, прымірэнчыя адносіны да варожага лагера, змова з класавым ворагам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

resignation [ˌrezɪgˈneɪʃn] n.

1. адмаўле́нне ад паса́ды; адста́ўка;

hand in one’s resignation пада́ць зая́ву аб адста́ўцы

2. пако́рлівасць; пако́ра; пако́рнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

антыдыз’ю́нкцыя

(ад анты- + дыз’юнкцыя)

адмаўленне дыз’юнкцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

антыімпліка́цыя

(ад анты + імплікацыя)

адмаўленне імплікацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

антыкан’ю́нкцыя

(ад анты- + кан’юнкцыя)

адмаўленне кан’юнкцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

галадо́ўка ж.

1. гл. галаданнe;

2. (адмаўленне ад яды) Húngerstreik m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Vernéinung

f -, -en

1) адмо́ва

2) адмаўле́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zaprzeczenie

zaprzeczeni|e

н.

1. адмаўленне;

~e faktów — адмаўленне фактаў;

2. абвяржэнне;

nie ulega ~u уст. несумненна; бясспрэчна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

withdrawal [wɪðˈdrɔ:əl] n. (from)

1. адмаўле́нне (ад); адступле́нне; вы́хад (з дагавору, выбараў і да т.п.)

2. адвыка́нне (ад курэння, наркотыкаў і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

незадавальне́нне, ‑я, н.

1. Адмаўленне ў чым‑н. Незадавальненне просьбы.

2. Тое, што і нездавальненне. Некаторыя [людзі] разбіралі свае рэчы. Сям-там раздаваліся галасы абурэння, незадавальнення. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)