Zusámmengehörigkeit

f - адзі́нства, згуртава́насць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

аднаду́шнасць, ‑і, ж.

Адзінства думак, пачуццяў, настрояў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднамы́снасць, ‑і, ж.

Аднолькавасць думак, адзінства поглядаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

метрало́гія, -і, ж.

Навука аб вымярэнні фізічных велічынь, метадах і сродках забеспячэння іх адзінства і спосабах дасягнення дакладнасці.

|| прым. метралагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разро́зніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., што.

Парушыць цэласнасць, адзінства (камплекта, сукупнасці чаго-н.).

Р. камплект часопіса.

|| незак. разро́зніваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zbieżność

ж. супадзенне; падабенства, адзінства;

przypadkowa zbieżność — выпадковае супадзенне;

zbieżność poglądów — адзінства поглядаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Еднасць ’адзінства’ (БРС, ТСБМ, Яруш.) < польск. jedność (Булыка, Запазыч., 106).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аднаро́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць аднароднага. Аднароднасць — асноўная адзнака раствораў. □ У паэзіі Багдановіча — у аснове, унутры — адзінства пошукаў, роздуму, працы і — на паверхні — ніякага адзінства почырку, ніякай аднароднасці формы. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

togetherness

[təˈgeðərnəs]

n.

супо́льнасьць f., адзі́нства n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

няўзго́днены, -ая, -ае.

1. Пазбаўлены ўзгодненасці, адзінства.

Няўзгодненыя дзеянні.

2. Які не ўзгадніліь або не паспелі ўзгадніць з кім-н.

Н. план.

|| наз. няўзго́дненасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)