braid

[breɪd]

1.

n.

1) каса́ f. (з валасо́ў)

2) та́сьма f., тасёмка f.

3) касьні́к -а́ m., сту́жка f. (да валасо́ў)

2.

v.t.

1) пле́сьці, заплята́ць (валасы́)

to braid rugs — пле́сьці дываны́

2) абшыва́ць та́сьмай

3) зьвя́зваць сту́жкай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

выкла́дывать несов.

1. (вынимать откуда-л.) выклада́ць, выкла́дваць;

2. (покрывать поверхность чем-л.) выклада́ць, выкла́дваць; вымо́шчваць; (кругом) абклада́ць, абкла́дваць;

3. (отделывать обшивкой) аблямо́ўваць, абшыва́ць;

4. (сооружать из камня, кирпича) склада́ць, скла́дваць;

5. перен. (высказывать) разг. выклада́ць, выкла́дваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

lace

[leɪs]

1.

n.

1) кару́нкі pl. only.

2) шнуро́к, матузо́к -ка́ m.

shoelaces — матузкі́ для чараві́каў

3) галу́н -а́ m.

Some uniforms have laces on them — Некато́рыя ўніфо́рмы ма́юць галуны́

2.

v.t.

1) абшыва́ць кару́нкамі

2) шнурава́ць

3) прыбіра́ць галуна́мі, нашыва́ць галуны́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

І́рха ’вузенькая палоска скуры або аўчыны, якая закладваецца ў шво кажуха, рукавіцы і інш.’, ’тасёмка або вузкая палоска аўчыны, якой абшываюць край адзення або абутку для ўпрыгожання; аблямоўка’ (ТСБМ, Бяльк., Шат., Сцяшк. МГ, Янк. I; брэсц., Янк. Мат., 124; Сл. паўн.-зах., Мядзв., Грыг.), ірха́ (Мат. Гродз.), ірша́ (Касп.), іршы́ць ’закладваць у шво ірху; аблямоўваць, абшываць край чаго-н. ірхой’ (ТСБМ, Нас.). Ст.-бел. ирха, ерха ’двухбаковая замша’ (1582 г.) запазычана са ст.-польск. ircha, jercha (Булыка, Лекс. запазыч., 106). З польск. таксама рус. дыял. и́рха, и́рга ’вырабленая скура’, ’аблямоўка футрам’, укр. дыял. ирха ’вырабленая скура’. Польск. ircha ’гатунак замшы, мякка вырабленая скура’, в.-луж. jěrcha, чэш. jircha, славац. ircha ’тс’, славен. írh, irha ’гатунак скуры’, irhovȋna ’замша, аленевая скура’, серб.-харв. ѝра ’вырабленая авечая скура’ ўзыходзяць да с.-в.-ням. irch, erch, ст.-в.-ням. irach ’белая дубленая скура’ ад лац. hircus ’казёл’. Гл. Праабражэнскі, 1, 273–274; Фасмер, 2, 139; Брукнер, 193; Слаўскі, 1, 465; Махэк₂, 227; Скок, 1, 728; Безлай, 1, 212.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

галерэ́я, ‑і, ж.

1. Вузкі крыты калідор, праход, які злучае дзве асобныя часткі будынка. // Доўгі крыты калідор або балкон уздоўж сцяны дома. Вісячая галерэя. // Доўгая вузкая, адкрытая з бакоў або зашклёная пабудова, якая размешчана асобна ад жылля і прызначана для прагулак, адпачынку і пад.

2. Верхні ярус у тэатры, цырку і пад. Галерэі тэатра запоўнены гледачамі.

3. Доўгі і вузкі падземны ход у ваенных збудаваннях, горных вырабатках і пад. Падземная галерэя. □ [Дошцы] прыйдзецца ляжаць у новым доме, у моцнай столі, ці галерэю абшываць дзе-небудзь у далёкай штольні. Дудар.

4. Спецыяльна ўпарадкаванае памяшканне для выстаўкі мастацкіх твораў; мастацкі музей. Карцінная галерэя.

5. перан. Пералік, шэраг, сістэма чаго‑н. Галерэя вобразаў. □ Купала паказвае цэлую галерэю прадстаўнікоў капіталістычнага драпежніцтва. Івашын.

[Іт. galleria.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпігава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; незак., каго-што.

1. Утыкаць невялікія кавалачкі шпігу ў спецыяльна зробленыя надрэзы, начыняць што‑н. шпігам. Шпігаваць цяляціну. Шпігаваць зайца.

2. перан. Разм. Заўзята навучаць, паведамляць каму‑н. вялікую колькасць інфармацыі (звычайна неадабральна). На Рышальеўскай сустрэлася домаўласніца, бэйбуса якой паўгода шпігаваў.. [Іван Іванавіч] для гімназіі арыфметыкай і граматыкай. Мехаў.

3. перан. Разм. Многа раз паўтараць што‑н. каму‑н. з мэтай убіць у галаву. Між варожымі групамі часта ўзнікалі спрэчкі. Лявон не прымаў у іх удзелу, а гледзячы на яго, маўчаў і Гардыенка. Ён толькі шпігаваў сваіх ганчакоў, і яны стараліся. Чарнышэвіч. — Давай! Круці! Марудзіш дужа ты! — Шпігуюць [браты] Увесь час шафёра. Корбан.

4. Спец. Абшываць што‑н. ворсам, пянькой. Шпігаваць ветразь. Шпігаваць мату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

line​2 [laɪn] v.

1. абіва́ць, абшыва́ць знутры́; высціла́ць чым-н.;

Her coat was lined with silk. Яе паліто было на шоўкавай падкладцы/падбіўцы.

2. выстро́йвацца ў рад, лі́нію; цягну́цца ўздоўж;

Thousands of people lined the streets of the capital. Тысячы людзей стаялі ўздоўж вуліц сталіцы.

♦

line one’s own pockets разбагаце́ць

line up [ˌlaɪnˈʌp] phr. v. ста́віць; станаві́цца; выстро́йваць у рад;

Line up, everybody! Станьце ўсе ў рад!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

beschlágen

I

a дасве́дчаны, во́пытны

er ist auf díesem Gebíet gut ~ — у гэ́тай галіне́ ён до́бра дасве́дчаны

II

* vt

1.

1) абшыва́ць, аббі- ва́ць

2) падко́ўваць

2.

(sich) пакрыва́цца налётам; запаце́ць (пра шкло)

III

* vt канфіскава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

border

[ˈbɔrdər]

1.

n.

1) мяжа́, грані́ца f.

2) край -ю m., dim., краёчак -ка m., бе́раг, бок -у m.; узьбярэ́жжа n.

on the border of a lake — на бе́разе во́зера

3) шляк -а́ m., шлячо́к -ка́ m., dim.; беражо́к -ка́ m.; аблямо́ўка f.

2.

v.t.

1) абрамля́ць, абкружа́ць; аблямо́ўваць, абшыва́ць; абса́джваць

We have bordered our lawn with shrubs — Мы абсадзі́лі наш двор куста́мі

2) абво́дзіць мяжо́ю

•

- border upon

- the border

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bind

[baɪnd]

1.

v.t., -bound, binding

1) вяза́ць (ра́зам); зьвя́зваць

She bound the package with a ribbon — Яна́ зьвяза́ла паку́нак істу́жкай

2) трыма́ць ра́зам, скле́йваць, змацо́ўваць

Tar will bind gravel — Смала́ змацу́е жвір

3) забавя́зваць, прымуша́ць

to bind by a promise — зьвя́зваць абяца́ньнем, абавя́зкамі

4) апяра́зваць; адзява́ць павя́зку, вяно́к

5) абіва́ць, абшыва́ць берагі́

6) пераплята́ць кні́гу

7) Med. выкліка́ць запо́р

2.

v.i.

1) прыліпа́ць, трыма́цца ра́зам

2) забавя́зваць, зьвя́зваць

A contract always binds — Кантра́кт забавя́звае

3.

n.

1) су́вязь f.

2) Mus. сынко́па f.

•

- bind oneself to

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)