Verbum

лежабо́к, ‑а, м.

Разм. Тое, што і лежань. Звычайна к гэтаму часу ўставалі ўсе, апроч самых заядлых лежабокаў. Колас.

зрэ́дчас, прысл.

Абл. Часам, час ад часу. Зрэдчас праз шчыліну ўскочыць сонечны зайчык шустры, і зноўку дрэмлюць пакоі. Барадулін.

калі́-нікалі́, прысл.

Зрэдку, час ад часу. [Марылька] прыходзіла часам да .. [брата], прыносіла чыстую кашулю, а калі-нікалі і скварку. Грахоўскі.

дагарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Разм.

1. Скончыць гараваць.

2. Гаруючы, дажыць да пэўнага часу. Дагараваць да канца вайны.

даму́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Разм.

1. Памерці ад мук, адмучыцца.

2. Прамучыцца да пэўнага часу. Дамучыўся да вясны.

ра́унд, ‑а, М ‑дзе, м.

У боксе: прамежак часу (звычайна тры мінуты), на працягу якога адбываецца адна схватка бою.

[Англ. round.]

трухле́ць, ‑ее; незак.

Разбурацца ад часу, ператварацца ў пацяруху. Няхай чарнеюць сцены хат, няхай трухлеюць — іх лёгка паднавіць... Шамякін.

трыадзі́нства, ‑а, н.

Адзінства трох паняццяў, прадметаў, умоў.

•••

Драматычнае трыадзінства — адзінства часу, месца і дзеяння, якое захоўвалася драматургіяй класіцызму.

ультрасуча́сны, ‑ая, ‑ае.

У вышэйшай ступені сучасны; які адпавядае патрабаванням, густам самага апошняга часу. Ультрасучасныя збудаванні. Ультрасучаснае афармленне выстаўкі.

чалаве́ка-гадзі́на, ‑ы, ж.

Спец. Адзінка ўліку рабочага часу, якая вымяраецца колькасцю працы, выкананай адным чалавекам за адну гадзіну.