кі́ві
(палінез. kivi)
птушка групы бескілявых з кароткімі моцнымі нагамі, доўгай гібкай дзюбай і неразвітымі крыламі; пашырана ў Новай Зеландыі; жыве ў густых зарасніках.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Tier
n -es, -e жывёла, жывёліна, скаці́на, звер
ein ármes ~ — разм. бе́дная істо́та, бе́дны
das árme ~ háben — ≅ падда́цца меланхо́ліі
gróßes ~ — разм. ва́жная пту́шка [персо́на]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
wing2 [wɪŋ] v.
1. ляце́ць; рассяка́ць паве́тра; ляце́ць на самалёце;
A bird wings the sky. Птушка лятае ў паднябессі.
2. ра́ніць у крыло́ або́ ў руку́;
wing a bird падстрэ́ліць пту́шку
♦
wing it infml імправізава́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Машонка 1 ’порхаўка’ (Інстр. II; уздз., Нар. словатв.). Да машна́ (гл.).
*Машонка 2, мошо́нка ’нейкая птушка, што робіць сабе гняздо з моху’ (ТС). Да мох (гл.). Утворана ад прыметніка mъšěmъ ’мохавы’, як лозянка ’лысуха’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
bunting
I [ˈbʌntɪŋ]
n.
1) матэрыя́л на сьцягі́
2) сьцяг -а m., сьцягі́
3) канвэ́рт -у m. (дзіця́чая ко́ўдра)
II [ˈbʌntɪŋ]
n.
аўся́нка f. (пту́шка)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
жа́варанак і жа́ўранак, ‑нка, м.
Невялікая пеўчая птушка атрада вераб’іных, якая водзіцца пераважна на полі. Кожную раніцу аж разлягаўся жаваранак, упарта напамінаючы, што вясна такі — вось яна. Крапіва. Ясны блакіт вам, прасторы зялёныя, Хай жа над вамі з зары да зары Радасна жаўранкі звоняць натхнення, Сонца гарыць! Барадулін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пе́вень, пеўня, м.
1. Свойская птушка з чырвоным грэбенем на галаве і шпорамі на нагах; самец курыцы.
2. перан. Разм. Задзірысты чалавек, забіяка.
3. толькі мн. (пе́ўні, ‑яў). Спеў пеўняў як прыкмета пары сутак. Уставаць з пеўнямі. Сядзець пры лямпе да трэціх пеўняў.
•••
Пусціць чырвонага пеўня гл. пусціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расшчабята́цца, ‑бячуся, ‑бечашся, ‑бечацца; зак.
1. Пачаць моцна і многа шчабятаць (пра птушак). Сарокі расшчабяталіся. □ Галя думае: мабыць, будзе дождж, бо чаго б так расшчабяталася гэтая птушка. Сабаленка.
2. перан. Пачаць многа, ахвотна гаварыць, расказваць. Дзяўчаты расшчабяталіся і павялі гутарку аб розных здарэннях, якія бачылі на працягу дня. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Аўгу́р (БРС). Кніжнае запазычанне з рус. авгур (Крукоўскі, Уплыў, 76), што ў сваю чаргу з лац. augur (ад avis ’птушка’ і gur < gurgulio — горла’), першапачаткова ’той, хто гадае на птушках’, гл. Шанскі, 1, А, 27.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
калі́бры
[ісп. colibri, ад індз. col-ib(a)n]
вельмі маленькая птушка з прыгожым яркім апярэннем; харчуецца нектарам кветак, насякомымі і павукамі; водзіцца ў Амерыцы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)