прадзёрты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад прадзерці.
2. у знач. прым. З дзіркай, дзіркамі. Мужык стаяў ля .. [коніка], камячыў у руках брудную прадзёртую магерку. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праду́маны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад прадумаць (у 1 знач.).
2. у знач. прым. Над якім многа думалі; абдуманы. Прадуманая сістэма выхавання. Прадуманы адказ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абагу́лены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад абагуліць.
2. у знач. прым. Які ў працэсе калектывізацыі з прыватнага, індывідуальнага ператварыўся ў грамадскі, калектыўны. Абагуленая жывёла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бры́ючы,
1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад брыць.
2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. У выразе: брыючы палёт гл. палёт.
3. Дзеепрысл. Незак. ад брыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́мі, нескл.
1. Народ, які складае карэннае насельніцтва Комі АССР.
2. у знач. нязм. прым. Які належыць гэтаму народу. Комі Аўтаномная Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка. Комі культура.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
завы́шаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад завысіць.
2. у знач. прым. Які перавышае звычайныя нормы, аб’ём чаго‑н. і пад. Завышаныя цэны. Завышаныя патрабаванні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зада́дзены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад задаць (у 1–3 знач.).
2. у знач. прым. Загадзя вызначаны, зараней устаноўлены. Самалёт лёг на зададзены курс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
задзёрты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад задзерці.
2. у знач. прым. Падняты ўгору. Нос быў трошачку задзёрты, але кірпатым яго нельга было назваць. Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закі́даны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад закідаць.
2. у знач. прым. Пакінуты без увагі, недагледжаны. Алесік страшна закіданы і адзеты бядней за ўсіх. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
занепако́ены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад занепакоіць.
2. у знач. прым. Устрывожаны, неспакойны. [Жэня] раз-пораз уставала і кідала занепакоеныя позіркі на дзверы аўдыторыі. Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)