lurid
[ˈlʊrəd]
adj.
1) агнявы́; агні́сты
2) страшны́, дзікі́ (пра злачы́нства); сэнсацы́йны
3) бле́дны, пану́ры (ко́лер)
4) зьнясі́лены, змо́раны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
rose
I [roʊz]
1.
n.
1) ру́жа f.
2) ружо́вы ко́лер
2.
adj.
ружо́вы
II [roʊz]
v. p.t. of rise
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
salmon
[ˈsæmən]
n., coll -on, pl. -ons
1) ласо́сь -сася́ m.
pink salmon — сёмга f.
2) жаўтава́та -ружо́вы ко́лер
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
waxen
[ˈwæksən]
adj.
1) васко́вы, з во́ску
2) гла́дкі й бле́дны, як воск (пра ко́лер тва́ру)
3) наваскава́ны; наваксава́ны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
green1 [gri:n] n.
1. зялёны ко́лер
2. pl. greens зеляні́на, све́жая гаро́дніна
3. ро́ўная пляцо́ўка, паро́слая траво́й (для гульні ў гольф, крыкет і да т.п.)
4. the Greens па́ртыя «зялёных»
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Kóller
I
m -s, -
1) вет. ко́лер (конская хвароба)
2) разм. шале́нства
II
n -s, - скурана́я безрука́ўка, ку́ртка
2) гарса́ж
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
нябе́сны hímmlisch; Hímmels-;
нябе́сны ку́пал Firmamént n -(e)s, Hímmelsgewölbe n -s;
нябе́сны ко́лер Hímmelsblau n -s;
Ца́рства Нябе́снае Hímmelsreich n -(e)s;
Цары́ца Нябе́сная Mútter Góttes
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ружо́вы
1. (пра колер) rósa inv; rósig, rósafarben;
2. гл ружавы;
◊ ба́чыць усё ў ружо́вым святле́ álles in rósigem Licht sehen*; álles durch éine rósarote Brílle sehen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Кра́ска 1 ’кветка’ (ТСБМ, Нас., Сцяшк. Мат., Касп., ТС, Сл. паўн.-зах., Мат. Гом., Бяльк., Ян., Жд. 3, Маш., Грыг., Бір., Гарэц., Жд. 2, КЭС, лаг., Мал., Мядзв., Ян., Нар. словатв.). Укр. краска, рус. краска ’тс’, балг. краска ’колер’, серб.-харв. кра̏ска ’назва некаторых раслін’, польск. kraska ’колер’. Прасл. krasъka ў значэнні ’кветка’ найбольш устойлівае на беларускай моўнай глебе. Этымалагічная версія для краса 1 (гл.) дае магчымасць рэканструяваць першаснае размежаванне паміж кветка (гл.) і краска. Першае з іх азначала ’кветка, цвіценне (наогул)’; другое — ’цвет, цвіценне ў сакральным сэнсе (адраджэнне прыроды)’. У карысць гэтага сведчаць замены лексемы краска лексемамі купала, купалка і ў радзе назваў кветак, а таксама красавы на ўкр. купалий. Параўн. яшчэ ст.-чэш. krasa ’зіхаценне сонца’ і бел. сонца купаецца ’сонца зіхаціць’ (Мартынаў, Лекс. Палесся, 29–30).
Кра́ска 2 ’хвароба жывёлы’ (КЭС, лаг.). Параўн. краска 3 (гл.).
Кра́ска 3 ’кроў’ (Чуд.). Параўн. краска 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
блакі́т, ‑у, М ‑кіце, м.
1. Светла-сіні колер. Блакіт азёр. Блакіт вачэй. □ Пятро ляжаў на спіне і глядзеў у бяздонны блакіт яснага жнівеньскага неба. Шамякін.
2. Чыстае яснае неба. Ні адной хмурынкі на блакіце, Ні павеву ветру на зямлі. Астрэйка. [Андрэй Міхайлавіч] глядзеў на белае кучаравае воблака, што павольна плыло высока ў чыстым блакіце. Самуйлёнак.
[Чэшск. blankyt.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)