Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ба́нда. Рус.ба́нда, укр.ба́нда. Запазычанне з зах.-еўрап. моў: ням.Bande, франц.bande, італ.banda (< с.-лац.banda; першакрыніца — гоц.bandwa, bandwō ’знак, сцяг’). Фасмер, 1, 120; Клюге, 48; гл. яшчэ Шанскі, 1, Б, 31. Вельмі падрабязна MESz, 1, 237. Няясна Кюнэ, Poln., 43 (думае пра польскае пасрэдніцтва?).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пло́мба ’цвёрдае рэчыва, якім закладваецца дупло зуба’, ’металічны забаронны знак’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ). Праз рус. мову з ням.Plombe, якое з plombieren ’пламбаваць’ < франц.plomber ’ушчыльняць, заліваючы растопленым волавам’ < plomb ’волава’ < лац.plumbum ’тс’ (Фасмер, 3, 284; Банькоўскі, 2, 610). Палес.драг.плёмба, блёмба — праз польск.plomba ’пломба’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сыгне́т ’пярсцёнак з пячаткай’ (Нас., Сцяшк.), сыгнэ́т ’тс’ (Касп.), ’залаты пярсцёнак’ (маладз., Гіл.). Ст.-бел.сыкгнетъ (сегнетъ, сегнитъ, секгнетъ, сигнетъ, сыгнетъ) ’тс’ з 1498 г., запазычанне са ст.-польск.sygnet (XV ст.), якое з с.-лац.signetum (Булыка, Лекс. запазыч., 34), што да лац.signum ’знак’ (Брукнер, 528).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
герб
(польск. herb, ад ням. Erbe = спадчына)
распазнавальны знак дзяржавы, горада, дваранскага роду, які змяшчаецца на флагах, манетах, пячатках, некаторых дакументах і г.д.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
ідэагра́фія
(ад гр. idea = паняцце + -графія)
пісьмо пры дапамозе ідэаграм, калі знак абазначае цэлае паняцце, напр. кітайскае іерагліфічнае пісьмо, матэматычныя лічбы і знакі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
кадуцэ́й
(лац. caduceus)
1) жазло бога Меркурыя, абвітае дзвюма змеямі, як сімвал міру ў старажытнарымскай міфалогіі;
2) жазло антычных паслоў як знак недатыкальнасці.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Per risum multum poteris cognoscere stultum
Па частаму смеху ты можаш пазнаць дурня.
По частому смеху ты можешь узнать глупца.
бел. Смех без прычыны ‒ знак дурачыны. Дурню, што смешна, тое пацешна. Дурня пазнаеш па смеху.
рус. Дураку всё смех на уме. Смех без причины ‒ признак дурачины. Дураку, что глупо, то потешно.
фр. Au rire on connaît le fol (Глупца/дурака узнают по смеху).
англ. Fools will be fools (Дураки останутся дураками).
нем. An vielem Lachen erkennt man der Narren (Дурака узнают по тому, как много он смеётся). Am Lachen erkennt man den Toren (По смеху узнают дурака).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
omen
[ˈoʊmən]1.
n.
прыме́та f.; знак -у m., адзна́ка f.; прадказа́ньне, прадве́сьце n.
2.
v.i.
служы́ць прыме́тай; азнача́ць, прадвяшча́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
portent
[ˈpɔrtent]
n.
1) прыкме́та f., знак -у m., адзна́ка f.; прадве́сьце n. (бяды́)
2) цу́д -у m., дзі́ва n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)