Verbum

жу́дасны, -ая, -ае.

1. Поўны пачуцця страху, чаго-н. непрыемнага, жахлівага.

Ж. сон.

Жудасныя думкі.

2. перан. Надзвычай вялікі, вельмі моцны.

Жудасная эксплуатацыя.

|| наз. жу́даснасць, -і, ж.

варо́жы, -ая, -ае.

1. гл. вораг.

2. Вельмі непрыязны, поўны варожасці, нянавісці.

Варожыя адносіны.

В. погляд.

3. Непрыяцельскі.

В. тыл.

|| наз. варо́жасць, -і, ж. (да 2 знач.).

востра... (а таксама вастра...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая па знач. адпавядае:

1) слову «востры», напр.: востравугольны, востракантовы;

2) словам «вельмі», «надта», «надзвычай», напр.: вострадэфіцытны, востразаразны.

бездапамо́жны, -ая, -ае.

1. Які не можа самастойна справіцца з чым-н.; слабы.

Бездапаможныя хворыя.

2. перан. Вельмі дрэнны, слабы, бяздарны.

Бездапаможныя вершы.

|| наз. бездапамо́жнасць, -і, ж.

апеты́т, -у, М -ты́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Жаданне есці.

Добры а.

2. перан., звычайна мн. Вялікія жаданні, патрэбнасці (разм.).

◊

Воўчы апетыт — вельмі вялікі, няўтольны апетыт.

агі́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

1. Вельмі непрыемнае пачуццё, якое выклікаецца кім-, чым-н.

Яго твар выклікаў агіду.

2. Нягоднік, гадасць (лаянк.).

Глядзець непрыемна на агіду.

ліхвя́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Чалавек, які пазычае грошы пад вельмі высокія працэнты.

|| ж. ліхвя́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. ліхвя́рскі, -ая, -ае.

пісклі́вы і (разм.) піскля́вы, -ая, -ае.

Вельмі тонкі, з піскам, вісклівы; які ўтварае піск.

П. голас.

Пісклівае дзіця.

|| наз. пісклі́васць, -і, ж. і (разм.) піскля́васць, -і, ж.

пясту́н, пестуна́, мн. пестуны́, пестуно́ў, м.

1. Той, хто любіць песціцца; балаўнік.

2. Той, каго вельмі песцяць, распешчваюць.

|| ж. пясту́ха, -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х.

пяшчо́тны, -ая, -ае.

1. Поўны ласкі, замілавання, які выяўляе ласку, любоў.

П. позірк.

2. перан. Мяккі, лагодны, вельмі прыемны.

П. голас.

П. ветрык.

|| наз. пяшчо́тнасць, -і, ж.