агрубе́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. агрубець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзеравяне́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. адзеравянець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзервяне́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. адзервянець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмаро́жанне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. адмарозіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адранцве́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. адранцвець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адраўне́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. адраўнець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсу́тнасць, ‑і, ж.

Стан паводле знач. дзеясл. адсутнічаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адурэ́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. адурэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ажыта́цыя, ‑і, ж.

Уст. Узбуджаны стан, моцнае хваляванне.

[Фр. agitation.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запрыго́ненне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. запрыгоніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)