Spérrgebiet

n -(e)s, -e забаро́неная зо́на, раён блака́ды

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Stádtkreis

m -es, -e го́рад-раён, го́рад акруго́вага падпара́дкавання

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Geféchtsbereich

m -(e)s, -e вайск. раён баявы́х дзе́янняў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Усход,

жылы раён у Мінску.

т. 16, с. 272

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Мясці́на, месці́на, ме́сціна, ме́сцінка ’пэўная частка якой-небудзь тэрыторыі; асобнае месца’, ’мясцовасць’, ’край, раён, акруга’ (ТСБМ, Яруш., Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС), укр. чаркаск. місти́на ’месца’, рус. мести́на, ме́стина: смал., пск. ’месца’, уладз., арл. ’мясцовасць’; польск. mieścina ’мізэрны горад’, ’непрыгожая, бедная мясціна’, серб.-харв. mjestina ’вялізны горад’ (у Стуліча). Прасл. městina < město > ме́ста (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сянган (Ганконг),

асобны раён у Кітаі.

т. 15, с. 350

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

макрараён

(ад макра- + раён)

найбольшая тэрытарыяльная адзінка, у якую пры раяніраванні можна аб’яднаць па якіх-н. прыкметах розныя мясцовасці (параўн. мікрараён).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

месца, мясцовасць, раён, тэрыторыя; кут, куток, закутак (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

district

[ˈdɪstrɪkt]

1.

n.

акру́га f.; раён, кварта́л -у m.; мясцо́васьць f.

2.

adj.

акруго́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

borough

[ˈbɜ:roʊ]

n.

1) го́рад (з по́ўным самаўра́дам)

2) гарадзкі́ раён

3) малы́ го́рад, мястэ́чка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)