ву́гальшчык, ‑а, м.

1. Работнік вугальнай прамысловасці.

2. Той, хто вырабляе драўняны вугаль. // Рабочы вугальнага склада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́дравы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кадраў. Кадравая служба. Кадравы рабочы.

•••

Кадравае войска гл. войска.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́лі, нескл., м.

Некваліфікаваны рабочы (насільшчык, грузчык, возчык) у некаторых краінах Усходняй і Паўднёва-Усходняй Азіі.

[Інд. kuli — заработкі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нава́льшчык, ‑а, м.

Той, хто навальвае што‑н.; рабочы ў шахце, які нагружае ваганеткі вугалем, рудой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ро́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які абслугоўвае рол (у 3 знач.) і ведае працэсам размолу папяровай масы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смалі́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца смаленнем ​1 чаго‑н.; той, хто смаліць ​1 што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пі́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Рабочы, які займаецца пілоўкай, распілоўваннем.

2. Насякомае атрада перапончатакрылых.

|| ж. пі́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц (да 1 знач.).

|| прым. пі́льшчыцкі, -ая, -ае (да 1 знач.) і пі́льшчыкавы, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ушчыльні́ць сов., в разн. знач. уплотни́ть;

у. жыхаро́ў — уплотни́ть жильцо́в;

у. рабо́чы дзень — уплотни́ть рабо́чий день;

у. плот — уплотни́ть забо́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

му́ляр

(польск. mularz, ад с.-в ням. mūraere)

1) рабочы, які ўзводзіць будынкі з цэглы або каменю;

2) пячнік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ра́льнік ’араты’ (смарг., Шатал.). Утворана ад ралі́ць (гл.) пры дапамозе суф. ‑нік, што стварае назву асобы па занятку, параўн. пі́льнік ’той, хто пілуе’, жа́тнік ’той, хто жне’ (Сцяцко, Афікс. наз., 54), параўн. польск. rolnik ’сельскагаспадарчы рабочы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)