сцярвя́тнік, ‑а, м.

Драпежная птушка сямейства ястрабіных. // перан. Лаянк. Пра самалёт, лётчыка, які робіць разбойніцкі налёт на мірную краіну. У небе кружыўся і страчыў з кулямёта фашысцкі сцярвятнік. Ус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узмахну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Парывіста махнуць чым‑н. Узмахнуць рукамі. Узмахнуць вёсламі. □ Птушка ўздрыгнула, узмахнула крыламі. Арабей. Міхась узмахнуў лазінай і галопам паляцеў па гасцінцы. Дайліда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фламі́нга, нескл., м.

Трапічная і субтрапічная вадзяная птушка з бледна-ружовым апярэннем, доўгай шыяй і высокімі нагамі. На зарослай лілеямі, зацягнутай раскаю водмелі стаяць ружовыя, лірычна маўклівыя фламінга. Брыль.

[Партуг. flamingo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юро́к ​1, ‑рка, м.

Птушка атрада вераб’іных, якая жыве ў хваёвых лясах Еўропы і Азіі; уюрок.

юро́к ​2, ‑рка, м.

Разм. Прыстасаванне для звівання нітак; вірок (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bird of passage

1) пералётная пту́шка

2) informal чалаве́к, які́ ча́ста мяня́е ме́сца по́быту

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

baldhead

[ˈbɔldhed]

n.

1) лы́сы чалаве́к

2) пту́шка або жывёліна зь бе́лай пля́май на галаве́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Курапа́тка ’дзікая птушка атрада курыных’ (ТСБМ). Укр. куропатка, куропатва, рус. куропатка, куропатва ’тс’, польск. kuropatwa, чэш. koroptev, славац. kuroptwa, в.-луж. kurotwa ’тс’. Паўднёваславянскія мовы паралелей да гэтага слова не ведаюць Рэканструкцыя дае прасл. kuro‑pъty. Першая частка гэтага складанага слова ўзыходзіць да kurъ, kura (гл. кур, кура), другая — да агульнай назвы птушак pъta (гл. птушка). Такім чынам, першаснае значэнне ’птушка, падобная да курыцы’. Падрабязна з улікам апошняй літаратуры гл. Слаўскі, 3, 407–409.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нырэ́ц, нырец ’скачок у ваду’ (Бяльк., ТСБМ), ’від качкі’ (Грыг., Гарэц.), нырэ́ц, норэ́ц ’скачок у ваду; балотная птушка, чомга’ (ТС), нырэц, нурэ́ц ’вадзяная птушка нур’ (Дразд.), сюды ж нырок‑чубацік ’чэрнець чубатая’ (Інстр. 2). Ад ныра́ць, гл. таксама нор, нурок, нырка 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Птуша́тнік ’ястраб’; ’хлапец, што разбурае птушыныя гнёзды’ (Нас.). Рус. смал. птушатник ’драпежная птушка, якая па-люе на іншых птушак, з’ядае птушыныя яйкі’; ’аматар птушак і птушыных яек’. Да птушка (гл.). Матывы намінацыі відавочныя з дэфініцыі значэння, параўн. укр. пташачар ’коршак, Accipiter nisus L.’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

арніці́н

(ад гр. ornis, -ithos = птушка)

амінакіслата, якая выконвае ролю каталізатара ў біясінтэзе мачавіны ў печані.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)